KROBIA

Miasto położone na Wysoczyźnie Kaliskiej w lekko pofałdowanej, bezleśnej okolicy. Usytuowana 12 km na południe od Gostynia stanowi centrum tzw. Biskupizny. Nazwa regionu pochodzi z czasów średniowiecznych, który od XIII do XVIII w. stanowił własność biskupów poznańskich. Swoista specyfika wyodrębnia miejscową ludyczność w postaci języka, pieśni i tańców, a także zwyczajów i obrzędów. Specjalną atrakcją są zachowane oryginalne stroje przypominające krojem habity kleru i sióstr zakonnych.

Historia

Najstarsza znana wzmianka z nazwą Croba pochodzi z 1258 r. Prawa miejskie z nadania księcia Przemysła II (1257–1296) Krobia uzyskała w 1286 r. Rozwój rzemiosła i handlu w XV w. doprowadził do rozkwitu miasta. Na początku XVII w. Krobia była siedzibą synodu stawiającego kwestie walki z reformacją. Po II rozbiorze Polski w 1793 r. przeszła pod pruskie panowanie.
Mieszkańcy Biskupizny uczestniczyli w walkach z zaborcą w latach: 1794, 1806, 1848 i 1918–1919. W okresie Księstwa Warszawskiego (1807–1815) na krótko powróciła do macierzy, by w 1919 r. na 20 lat zrzucić jarzmo niewoli. Warto dodać, że kiedy w styczniu 1919 r. ogłaszano pospolite ruszenie w powiecie gostyńskim każdy z powstańców otrzymał zaledwie po 5 naboi.  Z końcem II wojny światowej (1939–1945) miasto ostatecznie wróciło w granice Polski.
Aktualnie ośrodek handlowo-usługowy z wysoko rozwiniętą kulturą rolną.

Warto zobaczyć

Pośrodku rynku na neoromańskim ratuszu z 1840 r. tablice poświęcone powstańcom wielkopolskim i 15 ofiarom hitlerowskiego terroru.
Na północ od rynku trójnawowy kościół parafialny św. Mikołaja. Wewnątrz bazylikowej świątyni bogate wyposażenie.
Szczególnie warte polecenia jest zobaczenie jednego z najstarszych zabytków sakralnych Wielkopolski — kościoła św. Idziego. Służący obecnie jako kaplica cmentarna to XII-wieczny, romański kościół z kamienia polnego z przebudowaną XVIII-wieczną barokową fasadą.

Więcej:  
Grupa Robert, Miałkowski Andrzej, Krobia: zarys dziejów, Krobia 2007.
www.krobia.pl