Działacze pracy organicznej postanowili do czasu zaistnienia korzystnych warunków do wygrania powstania zająć się wewnętrznym umacnianiem środowisk polskich. Należało dążyć do stworzenia struktur skutecznie konkurujących z machiną zaborcy, utrwalić polską świadomość narodową, walczyć o zachowanie odrębności polskiej kultury, języka, wzmocnić region gospodarczo.

Jedną z form realizacji tego kierunku było tworzenie sieci banków ludowych, związków i stowarzyszeń gospodarczych, kulturalnych, kółek rolniczych itd.
Nasilenie tej działalności nastąpiło ok. 1838 r., gdy w rodzinne strony powrócił dr Karol Marcinkowski, zasłużony lekarz i działacz społeczny. W tym roku właśnie założył Spółkę Bazarową, która miała za cel budowę w Poznaniu gmachu „Bazaru” – swoistego nieformalnego kręgu towarzysko-gospodarczego, wymieniającego na owym „bazarze” doświadczenia, wiedzę, krzewiącego tradycje narodowe.

Zamiar ten zrealizowano w 1841 r. Budynek, powstały przy ul. Nowej (dziś ul. Paderewskiego), spełniał wielorakie zadania. Był centralnym ośrodkiem polskiego życia społeczno-gospodarczego i towarzyskiego w regionie, a jednocześnie spełniał funkcję hotelu, w którym mogli zatrzymywać się goście.

Na parterze ulokowano sklepy polskich kupców (wśród nich sklep wyrobów żelaznych, prowadzony przez Hipolita Cegielskiego, w przyszłości założyciela słynnych zakładów).

Z czasem „Bazar” stał się najważniejszym ośrodkiem polskim w zaborze pruskim, wręcz miejscem symbolicznym, owianym tradycją. Tu zatrzymywali się czołowi działacze polscy i ludzie kultury, tutaj w przeddzień wybuchu Powstania Wielkopolskiego w grudniu 1918 r. zamieszkał Ignacy Jan Paderewski. Podobną rolę hotel zachował w okresie międzywojennym. Dziś gmach ten uchodzi za najstarszy czynny w tym samym miejscu hotel w Europie. Nadal istnieje też założona jeszcze przez Marcinkowskiego Spółka Bazarowa.