CHAZACY

Nazwa ta dotyczy mieszkańców kilku wsi położonych na południowy wschód od Rawicza nad rzeką Orla (m.in. Łąkta, Zielona Wieś, Wydawy, Sworowo, Stwolno).

Chazacy, zwani także Leśniakami, są potomkami osadników ze Śląska, którzy osiedlali się w XVI i XVII w. na wykarczowanych połaciach puszczy oraz bagnistych terenach doliny Baryczy stanowiącej naturalną granicę ze Śląskiem. Wsie chazackie położone na trudno dostępnych terenach przez wiele pokoleń funkcjonowały w sporej izolacji od reszty terytorium Wielkopolski. Dzięki temu przetrwały tu odrębne elementy kultury z zachowaniem specyficznej gwary noszącej cechy śląskie oraz całe układy słownictwa zrozumiałego jedynie na tym terenie. Tylko we wsiach chazackich rejestrowano zwyczaj pojawiania się w Zielone Świątki tzw. smolarzy – orszaków chłopców ciągnących na wózku wysmarowanego błotem i smołą smolarza. Ten stary zwyczaj, opisywany w XIX w. przez Oskara Kolberga, praktykowany był na tym terenie jeszcze do niedawna.

Nazwa Chazacy wywodzi się najprawdopodobniej od nazwy ubioru pierwszych osadników – długich do pięt płaszczy nazywanych hazuki (zapożyczenie z języka czeskiego lub niemieckiego).