Miasto powiatowe położone ok. 50 km na północny wschód od Poznania, przy drodze do Torunia.
W pradawnych czasach trzej bracia Lech, Czech i Rus rozstali się i każdy z nich ruszył w swoją stronę. Lech ze swoją drużyną przedzierał się przez nieprzebyte knieje, aż dotarł do polany w lesie nad jeziorem. Na środku polany rósł stary dąb. Wydawało się, że swymi konarami sięga nieba, był tak rozłożysty, że w jego cieniu mogła odpocząć cała drużyna.
Kiedy rozbito tam obozowisko i rozpalono ogniska, dał się słyszeć łopot skrzydeł i w górę wzbił się wielki srebrnopióry orzeł. Dopiero wtedy dostrzeżono między konarami drzewa potężne gniazdo z młodymi orlętami. Wobec tak oczywistego znaku Lech postanowił właśnie tu założyć swój gród. Rozkazał wyciąć rosnące w okolicy drzewa i zbudować z nich książęcy pałac, chaty dla drużynników i wał obronny, który chroniłby mieszkańców grodu. Osadę nazwano Gniezdno, a białego orła Lech obrał jako swoje książęce godło.
