MAZURZY WIELEŃSCY
Taką nazwę przypisują sobie mieszkańcy kilkunastu wsi położonych w północnej części Puszczy Noteckiej, w okolicach Wielenia i Krzyża.
Według tradycji i pewnego powtarzanego mitu społeczność tych obszarów została w 2 połowie XVIII w. sprowadzona z terenu Mazowsza przez księcia Piotra Sapiehę – dziedzica „państwa wieleńskiego”.
Mieszkańcy wsi takich, jak: Biała, Chełst, Drawsko, Kamiennik, Marylin, Mężyk, Miały, Nowe Kwiejce, Pęckowo, Piłka, Rosko i Wrzeszczyna określają siebie jako Mazurzy Wieleńscy. Nazwę tę zawdzięczają odrębności gwary z charakterystycznym „mazurzeniem”, czyli wymawianiem spółgłosek sz, cz, ż, dż, jako s, c, z, dz np. syja, zyto, capka itp. Jednakże dziś już nie można usłyszeć tych dawnych naleciałości gwarowych. Badania etnograficzne oraz językowe nie potwierdzają powtarzanego od wielu pokoleń sądu o mazowieckim pochodzeniu mieszkańców tych terenów.
