Trasa wycieczki poprowadzi wokół Czarnkowa - nadnoteckiej perełki. Będziemy potykać się o wielowiekową historię, przedstawioną na tle przepięknych krajobrazów.

Trasa: Lubasz - Czarnków - Goraj - Rosko

Długość trasy: ok. 40 km

Wycieczkę zaczynamy w Lubaszu, gdzie już z drogi głównej widać sanktuarium Matki Boskiej Królowej Rodzin. Na cmentarzu za kościołem warto zatrzymać się przy mogiłach powstańców wielkopolskich. Jeśli planujemy wycieczkę latem można odwrócić kolejność zwiedzania i zakończyć ją na lubaskim kąpielisku nad Jeziorem Dużym.

Z Lubasza udajemy się do Czarnkowa. Już przed miastem zmienia się krajobraz na bardziej urozmaicony, prawie górzysty. Oprócz obiektów architektonicznych koniecznie należy się wspiąć na punkt widokowy z lunetką, skąd roztacza się niesamowita panorama miasta i okolicy.
Czarnków można również zwiedzać z przewodnikiem w formie gry terenowej pt. Czarnków - perła nad Notecią z serii Wielkopolskie Questy.

Dalej udajemy się wzdłuż Noteci do Goraja. Tutaj na wzgórzach (zwanych niekiedy Szwajcarią Czarnkowską) porośniętych starym, bukowym lasem znajduje się dawny zamek Hochbergów, w którym obecnie ma siedzibę Zespół Szkół Leśnych. Jeśli się uda, to warto zajrzeć do biblioteki, gdzie zachował się wystrój z czasów pierwszych właścicieli zamku. W Goraju działa Zespół Trębaczy Myśliwskich grających na rogu. Warto przed przyjazdem w tą okolicę zapytać w Zespole Szkół Leśnych kiedy w najbliższym czasie będzie można usłyszeć sygnalistów, bo wrażenia z takiego koncertu są niezapomniane! Odwiedzając Goraj zarezerwujmy sobie czas na spacer po niezwykle malowniczym parku. Znajdziemy tutaj też mogiłę budowniczego zamku Wilhelma Bolka Emmanuela von Hochberg (aby dojść do tego miejsca musimy udać się ścieżką - stojąc twarzą w stronę zamku - w prawo)

Na koniec proponujemy jeszcze jeden punkt, pod warunkiem, że warunki atmosferyczne na to pozwolą (dojazd do tego miejsca drogą gruntową po obfitych deszczach może okazać się kłopotliwy). W niedalekim Rosku odkryto w trakcie prac archeologicznych kilkadziesiąt brązowych siekierek. Nie wiadomo czy znajdował się tutaj ołtarz ofiarny, czy może warsztat odlewnika działającego tutaj w ok. VIII-VII w. p.n.e. Obecnie znajduje się tutaj zrekonstruowany stół ofiarny i tablica informacyjna w obszerny sposób opisująca historię znaleziska.