Poeta, etnograf, publicysta i działacz polityczny. Urodził się w 1819 r. w Polwicy k. Zaniemyśla (powiat średzki). Nauki pobierał w Lesznie oraz we Wrocławiu i Berlinie, gdzie kontynuował studia filozoficzne.

Był członkiem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego we Wrocławiu, a od 1845 r. działał w ruchu spiskowym w Poznańskiem i w Krakowie. W 1848 r. uczestniczył w wydarzeniach Wiosny Ludów w Wielkopolsce i Galicji oraz w Zjeździe Słowiańskim w Pradze. W latach 1852-54 był posłem do parlamentu pruskiego, a z końcem 1854 r. wyjechał do Turcji, by wstąpić do oddziałów dragonów otomańskich Sadyka Paszy (Michała Czajkowskiego).

Pod przybranym nazwiskiem Wekil Jazbary zakończył służbę wojskową w 1871 r. Dwukrotnie odwiedził Poznań – w 1865 i 1866 r. Debiutował w 1836 r, na łamach leszczyńskiego „Przyjaciela Ludu”. W swej twórczości nawiązywał przede wszystkim do folkloru wielkopolskiego. Do jego ważniejszych dzieł należą: Powieści wielkopolskie (1840), Wiersze i poematy (1844) oraz Studia o literaturze ludowej ze stanowiska historycznego (1854). Zmarł w Konstantynopolu w 1879 r.

Więcej:
Ratajczak Józef, Poznański Don Juan  – Ryszard Berwiński, Poznań 1989.
http://poznanskiehistorie.blogspot.com/