Błogosławiony kościoła katolickiego, przewodnik duchowy i społecznik. Urodził się we wsi Grabonóg, około 5 km na południowy wschód od Gostynia.

Po wejściu w wiek młodzieńczy postanowił rozpocząć studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim i Berlińskim, których nie ukończył z powodu choroby płuc.

Po powrocie w rodzinne strony ambitny i wszechstronnie utalentowany Edmund włączył się aktywnie w nurt mający na celu niesieniu pomocy sierotom, które straciły rodziców w wyniku epidemii cholery. Udzielał się także w kołach stawiających sobie za cel rozwój wsi.
Zakładał czytelnie, apteki dla biednych oraz tzw. ochronki dla dzieci a wszystko w duchu wartości i wiary katolickiej. Jako osoba świecka zasłynął powołaniem do życia zgromadzenia zakonnego Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej.

W 1999 r. papież Jan Paweł II zaliczył Edmunda Bojanowskiego do grona błogosławionych, czyniąc go patronem laikatu. Całe życie poświęcił dla krzewienia wartości katolickich oraz zaawansowania intelektualnego wsi polskiej, wyznając zasadę, że „wszelka dobra dusza jest jako ta świeca, sama się wyniszcza, a drugim przyświeca”.

Zmarł w Górce Duchownej w 1871 r.

Więcej informacji dot. bł. Edmunda Bojanowskiego w bezobsługowej grze terenowej Błogosławiony w Jaszkowie.

Więcej:
Bojanowski Edmund 1814-1871: życie i działalność: bibliografia, oprac. Stefan Jankowiak, Grabonóg 1995.