Historyk i publicysta. Urodził się w 1833 r. w Szamotułach. Z chwilą wybuchu wojny krymskiej (1853-56) udał się w 1854 r. do Francji, gdzie na 5 lat wstąpił do Legii Cudzoziemskiej. Walczył na Krymie, resztę służby odbył w Afryce.
W 1859 r. powrócił do Poznania, w Powstaniu Styczniowym wraz ze swym oddziałem walczył w szeregach zgrupowania Kazimierza Mielęckiego i został ciężko ranny w bitwie pod Olszakiem (powiat kolski) (22 III 1863 r.). Mianowany przez Rząd Narodowy naczelnikiem sił zbrojnych województwa mazowieckiego, po podaniu się do dymisji organizował siły zbrojne w Prusach Wschodnich.
Aresztowany przez Prusaków był więziony w twierdzy w Grudziądzu, a po uwolnieniu wrócił do Poznania, gdzie od 1866 r. był administratorem „Dziennika Poznańskiego”. W 1870 r. założył w Poznaniu antykwariat, a w latach 1871-73 był redaktorem „Tygodnika Wielkopolskiego”. Wydał szereg monografii geograficzno-historycznych powiatów wielkopolskich; był też współpracownikiem „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego”, a także m.in. członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Towarzystwa Przemysłowców, Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Zmarł w 1893 r. w Poznaniu, spoczywa na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan.
Więcej:
Butkiewicz Krystyna, Pułkownik Edmund Callier: 1833–1893, Warszawa 1974.
