Powieściopisarka i publicystka. Urodziła się w 1889 r. w Russowie k. Kalisza. Nauki pobierała na pensji oraz w gimnazjum w Kaliszu. W 1905 r. wzięła udział w strajku szkolnym, później musiała kontynuować naukę na pensji w Warszawie. Studiowała nauki przyrodnicze oraz socjologię i filozofię w Lozannie i Brukseli. Od 1917 r. osiadła na stałe w Warszawie, a od 1924 r. poświęciła się wyłącznie twórczości literackiej. Debiutowała w 1910 r. swymi korespondencjami na łamach „Gazety Kaliskiej” i w „Zaraniu”.

Jej pierwsze utwory – cykl opowiadań Ludzie stamtąd (1926) – poświęcone były tematyce społecznej, a za najwybitniejsze dzieło literackie uważana jest powieść Noce i dnie (1932-34), przedstawiająca dzieje kilku pokoleń rodziny szlacheckiej na przełomie XIX i XX w. Z innych jej dzieł należy wymienić m.in. zbiory opowiadań Uśmiech dzieciństwa (1923), Szkice o Conradzie (1959) oraz wydane pośmiertnie – niedokończona powieść Przygody człowieka myślącego (1970) i Dzienniki. W ostatnich latach życia protestowała przeciw antyinteligenckiej polityce władz. Zmarła w 1965 r. w Warszawie, pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim.

Więcej:
www.info.kalisz.pl/biograf/dabrowska
Borkowska Grażyna, Maria Dąbrowska i Stanisław Stempowski, Kraków 1999.