Lekarz, twórca nowoczesnego modelu rehabilitacji ortopedycznej. Urodził się w 1896 r. w Poznaniu. Po ukończeniu Gimnazjum św. Marii Magdaleny służył w armii pruskiej i walczył w Powstaniu Wielkopolskim. Studiował medycynę w Warszawie i Poznaniu, gdzie w 1924 r. uzyskał doktorat. Był m.in. asystentem w poznańskiej Klinice Ortopedycznej i ordynatorem w Szpitalu Miejskim w Bydgoszczy.
Uczestniczył w Kampanii Wrześniowej, w okresie okupacji hitlerowskiej pracował w Warszawie. Po wojnie kierował katedrą i Kliniką Instytutu Ortopedii i Rehabilitacji Uniwersytetu Poznańskiego przy ul. 28 Czerwca 1956 (od 1950 r. Akademii Medycznej), a w latach 1959-62 był rektorem Akademii Medycznej. W prowadzonej przez siebie placówce wprowadzał nowe metody leczenia, propagował wczesne rozpoczynanie rehabilitacji oraz łączenie chirurgii z rehabilitacją ortopedyczną. Opublikował ok. 300 prac naukowych, otrzymał wiele nagród oraz odznaczeń krajowych i zagranicznych, w tym sześć doktoratów honoris causa.
W 1960 r. założył Polskie Towarzystwo Walki z Kalectwem, był członkiem wielu towarzystw naukowych oraz wykładowcą w czołowych ośrodkach ortopedycznych Europy i Ameryki Północnej. Zmarł w 1995 r. w Poznaniu, pochowany został w kwaterze powstańców wielkopolskich na cmentarzu junikowskim.
Więcej:
Wiktor Dega znany i nieznany, oprac. Irena Stasiewicz-Jasiukowa, Poznań 2000.
