Ksiądz, kompozytor i muzykolog. Urodził się w 1878 r. w Bydgoszczy, kształcił w Bydgoszczy i Drawsku Pomorskim. W latach 1898-1902 był słuchaczem seminarium duchownego w Poznaniu, natomiast w 1908 r. odbył kurs muzyki kościelnej w Ratyzbonie. Studiował muzykologię na uniwersytetach w Berlinie i we Wrocławiu, uzyskując stopień doktora.

Od 1916 r. kierował poznańskim chórem archikatedralnym, który wkrótce zyskał rangę najlepszego chóru męskiego w Polsce i znany był w wielu krajach Europy. W 1921 r. habilitował się we Lwowie, następnie był wykładowcą na Uniwersytecie Poznańskim oraz w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu.

Ponadto komponował i przygotowywał wiele prac z dziedziny muzyki. W okresie okupacji został internowany przez Niemców i wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Zmarł w Warszawie w 1943 r., w 1946 r. jego prochy przeniesiono do Krypty Zasłużonych w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu. Jego dzieło kontynuowali znakomici uczniowie, dyrygenci sławnych chórów poznańskich: Stefan Stuligrosz i Jerzy Kurczewski.

Więcej:
Ksiądz Wacław Gieburowski (1877–1943), pod red. Leszka Wilczyńskiego, Poznań 2007.