Urodzony w Poznaniu żydowski uczony, teolog i filozof. Zwany również Maharalem. Od 1584 r. piastował funkcję rabina w rodzinnym mieście. Po kilku latach został naczelnym rabinem całej Wielkopolski. Od 1598 r. sprawował godność głównego rabina Pragi, którą to piastował do końca życia. Opierał się na systemie filozoficznym, który zakładał niepodważalność prawd religii żydowskiej. Uważał, iż naród żydowski powinien zakończyć diasporę, powracając masowo do Palestyny co miało być podstawowym wymogiem dla zbawienia ludzkości. W trakcie życia kilka razy zmieniał miejsce zamieszkania, podróżując między Polską a Czechami.

Pamięć o Wielkopolaninie przetrwała w podaniach i legendach dotyczących Golema ulepionego z gliny, który dzięki zaklęciom ożywał poprzez włożenie pod język karteczki z tetragramem „JHWH”. Zadaniem sztucznego człowieka była pomoc i obrona praskich Żydów. Jednakże opętany szałem Golem wydostał się spod kontroli przez co został unicestwiony, a jego szczątki ukryte w gotyckiej Synagodze Staronowej w Pradze.

Juda Loew ben Becalel (Bezalel) spoczywa na pobliskim cmentarzu żydowskim, gdzie rzesze turystów odwiedzają miejsce spoczynku urodzonego w Poznaniu uczonego.

Więcej:
Witkowski Rafał, Maharal z Pragi i jego legenda o Golemie, w: Kronika Miasta Poznania 2006 nr 3, s. 38-43.