Historyk, publicysta, działacz społeczny. Urodził się w 1848 r. w Lesznie. Po ukończeniu miejscowego gimnazjum studiował nauki humanistyczne we Wrocławiu, a doktoryzował się w Berlinie. Następnie pracował jako nauczyciel w Ostrowie Wielkopolskim, Żaganiu i Głubczycach.

Po przejściu na emeryturę w 1907 r. zamieszkał w Poznaniu, prowadząc działalność społeczną, naukową i publicystyczną. Działał m.in. w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk (wiceprezes), Towarzystwie Muzycznym (prezes), w Towarzystwie Pomocy Naukowej, Komitecie Pomocy dla Teatru Polskiego. Był także członkiem rady miejskiej oraz redaktorem „Przeglądu Wielkopolskiego” (1911-14). Jako historyk regionalista pozostawił po sobie wiele monografii miast wielkopolskich oraz trzytomową Historyę Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Zmarł w 1917 r. w Berlinie, spoczął na cmentarzu świętomarcińskim w Poznaniu. W czasie II wojny światowej jego prochy przeniesiono na stary cmentarz dębiecki.