Kompozytor, dyrygent, publicysta. Urodził się w 1785 r. we Włoszakowicach k. Leszna. Naukę muzyki pobierał u swego ojca Marcina – organisty i kapelmistrza na dworze Sułkowskich. W latach 1797-1800 był organistą w Sarnowej (w 1973 r. przyłączonej do Rawicza), a od 1800 r. do 1810 r. w pałacowej orkiestrze Polanowskich w Moszkowie k. Lwowa. W 1810 r. przeniósł się do Warszawy i objął stanowisko dyrygenta.
Przyjęty w 1815 r. do Królewskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, w 1820 r. został redaktorem „Tygodnika Muzycznego”, pierwszego pisma muzycznego na ziemiach polskich. W latach 1824-40 pełnił funkcję dyrektora Teatru Narodowego, w 1835 r. założył Szkołę Śpiewu przy warszawskim Teatrze Wielkim. Skomponował 22 opery, m.in. Dwie chatki (1811), Jadwiga, królowa polska (1814), Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale (1816), Zamek na Czorsztynie (1819).
Wraz z Józefem Elsnerem uznawany jest za ojca polskiej opery narodowej. Był także autorem symfonii, koncertów, fug, wariacji, tańców, a przede wszystkim pieśni patriotycznych, m.in. Mazura Chłopickiego, Marsza obozowego i Warszawianki. Zmarł w 1857 r. w Warszawie, spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim.
Więcej:
Przybylski Tadeusz, Karol Kurpiński, Kraków 1995.
