Filolog, poeta, dramaturg, krytyk literacki i tłumacz. Urodził się w 1821 r. w Objezierzu k. Obornik Wielkopolskich. Studiował filozofię i filologię na uniwersytecie w Berlinie, uzyskując doktorat w 1844 r.

W latach 1850-53 był profesorem filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim, w latach 1854-56 kierował katedrą filologii klasycznej na uniwersytecie w Innsbrucku. W latach 1856-74 był profesorem historii literatury polskiej i języka staro-cerkiewno-słowiańskiego na Uniwersytecie Lwowskim, pełniąc jednocześnie w latach 1872-73 funkcję rektora.

W tym czasie (od 1869 r.) był też kuratorem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, a od 1872 r. członkiem Akademii Umiejętności. Opublikował wiele rozpraw naukowych (m.in. Juliusz Słowacki, 1866-67), studiów, prac historycznych (Studia heraldyczne, 1890), a także utworów poetyckich (Ostatki, 1841), dramatów (List żelazny, 1854) i przekładów. Był też autorem popularnej Gramatyki języka polskiego (1863) i Gramatyki historyczno-porównawczej języka polskiego (1879). Zmarł w 1913 r. we Lwowie.