Kompozytor, dyrygent, organista i pedagog. Urodził się w 1877 r. w Barczewie na Warmii. Naukę muzyki pobierał w Świętej Lipce, studiował w Berlinie. W latach 1909-14 był dyrektorem artystycznym krakowskiego Towarzystwa Muzycznego, w 1920 r. uczestniczył w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach.

W 1919 r. osiadł na stałe w Poznaniu, gdzie w latach 1920-27 był wykładowcą w tutejszym konserwatorium, zajmując się także działalnością kompozytorską i koncertową. Był organizatorem i kierownikiem chórów poznańskich, a w czasie zjazdów śpiewaczych dyrygował połączonymi chórami.

Dyrygował także koncertami symfonicznymi i przewodniczył jury konkursów muzycznych w kraju i zagranicą. W latach okupacji hitlerowskiej ukrywał się w Krakowie. Wrócił do Poznania w 1945 r. Uprawiał niemal wszystkie formy muzyki instrumentalnej, z jego dorobku kompozytorskiego należy wymienić oratoria Powrót syna marnotrawnego (1901), Quo vadis (1903) i Znalezienie Św. Krzyża (1905), symfonie orkiestrowe i organowe, poematy symfoniczne, uwertury, koncerty instrumentalne i organowe oraz wiele dzieł kameralnych, chóralnych i pieśni, z których na wyróżnienie zasługuje skomponowana w 1910 r. na uroczystości grunwaldzkie w Krakowie melodia Roty do słów Marii Konopnickiej. Był także kompozytorem baletów oraz opery Legenda Bałtyku (1924). Zmarł w Poznaniu w 1946 r., pochowany został w Krypcie Zasłużonych przy kościele św. Wojciecha.

Więcej:
Boehm Jan, Feliks Nowowiejski, artysta i wychowawca, Olsztyn 1985.
http://feliks.nowowiejski.pl/