Fizyk, astronom, a także kanonik poznański. Urodził się w 1728 r. w Jurkowie k. Kościana. Był uczniem szkół jezuickich w Poznaniu i Kaliszu, później pracował w kolegiach jezuickich w Brześciu Kujawskim, Toruniu i Kaliszu. W latach 1755-58 studiował prawo i teologię w Rzymie, w latach 1759-62 matematykę, fizykę i astronomię w Paryżu.
Po powrocie do Poznania objął katedrę fizyki doświadczalnej w kolegium jezuickim w Poznaniu, organizując muzeum fizyczno-techniczne i obserwatorium astronomiczne. Od 1762 r. prowadził bezpłatne wykłady z fizyki doświadczalnej dla uczniów kolegium i społeczeństwa Poznania. Z ramienia Komisji Edukacji Narodowej był pierwszym wizytatorem w Wielkopolsce.
W 1774 r. otrzymał nominację na rektora Akademii Poznańskiej, powstałej na bazie dawnego kolegium jezuickiego i Akademii Lubrańskiego. Jego starania o nadanie Akademii rangi wyższej uczelni nie powiodły się, uzyskała jedynie status szkoły wydziałowej. Z tego powodu w 1780 r. przeszedł na emeryturę, poświęcając się działalności duchownej. Zmarł w 1802 r. w Poznaniu, został pochowany w kaplicy Świętego Krzyża w katedrze poznańskiej.
Więcej:
Chłapowski Franciszek, uczony poznański czasów Oświecenia: fizyk, astronom, pedagog, Poznań 2007.