Franciszkanin, malarz. Urodził się w 1668 r. w Daszycach w Czechach. W 1686 r. wstąpił do zakonu franciszkanów w Poznaniu, gdzie przebywał już jego brat Antoni. Jako że wykazywał uzdolnienia plastyczne, w roku następnym wysłano go do Lwowa na naukę u nadwornego malarza królewskiego Jerzego Eleutera Szymonowicza-Siemiginowskiego. Powrócił do Poznania ok. 1690 r. i podjął prace z zakresu malarstwa dekoracyjnego, a także sztalugowego. W dwóch pierwszych dekadach XVIII w. był już znanym i cenionym malarzem.

Stworzył wiele wartościowych polichromii w świątyniach Wielkopolski, konkurując często z obcymi artystami. Pierwszą jego znaną pracą była polichromia w poznańskim kościele Franciszkanów (1702). Z innych jego dzieł należy wymienić polichromie w: zespole klasztornym Franciszkanów w Pyzdrach (1712 i 1735), kaplicy Lipskich w kolegiacie w Łowiczu (1718), kościele w Krasnymstawie (1723), u kapucynów w Jarosławiu (1726), kościele drewnianym w Wełnie (ok. 1729), kościele Cysterek w Owińskach (1730), w opactwie cysterskim w Lądzie (1730, mała kopuła) i w kościele Najświętszej Krwi Pana Jezusa w Poznaniu (1735). Był także autorem wielu obrazów, m.in. do opactwa w Lądzie i kościoła Franciszkanów w Poznaniu. Zmarł w 1747 r. w Poznaniu.