Lekarz i społecznik. Urodził się w 1854 r. w Śremie. Po ukończeniu gimnazjum śremskiego studiował medycynę we Wrocławiu, uzyskując doktorat z medycyny i chirurgii. Specjalizował się w ginekologii i położnictwie, prowadząc praktykę we Wrocławiu, Berlinie, uzupełniając wiedzę w Lipsku, Dreźnie, Jenie i Erlangen. Od 1883 r. zamieszkał na stałe w Poznaniu, angażując się w działalność społeczną. Działał w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, będąc w latach 1885-1904 przewodniczącym Wydziału Lekarskiego, od 1915 r. prezesem.

Był także współzałożycielem i redaktorem „Nowin Lekarskich”, w latach 1895-1914 przewodniczył Towarzystwu Pomocy Naukowej. Z chwilą odzyskania niepodległości był głównym organizatorem, a od 1919 r. pierwszym rektorem Wszechnicy Piastowskiej (od 1920 r. Uniwersytetu Poznańskiego). W 1923 r. utworzył fundację „Nauka i Praca”, zajmującą się wspomaganiem zdolnej młodzieży. Wspierał też ideę utworzenia Krypty Zasłużonych w poznańskim kościele św. Wojciecha. Ogłosił drukiem ok. 40 prac z zakresu etiologii i terapii chorób ginekologicznych, a także z anatomii i patologii ogólnej. Zmarł w Poznaniu w 1923 r., pochowany został na dawnym cmentarzu świętomarcińskim. W 1946 r. jego prochy przeniesiono do Krypty Zasłużonych.

Więcej:
Podsiadły Adam, Śremianin w rektorskiej todze : Heliodor Święcicki (1854-1923) : lekarz, naukowiec, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, Śrem 2010.