Działacz społeczny. Urodził się w 1853 r. w Paryżu. Ukończył w Paryżu Lycée Charlemagne i Ecole Polytechnique. W latach 1879-81 odbył podróż po Australii i Oceanii, przywożąc liczne eksponaty etnograficzne i mineralogiczne (obecnie w zbiorach zamku kórnickiego).

W 1881 r. przybył do Kórnika, by objąć dobra przekazane mu testamentem przez wuja Jana Działyńskiego. Współpracował przy tworzeniu przez matkę Jadwigę Zamoyską „szkoły domowej pracy kobiet”, przeniesionej później do Kuźnic (Zakopane).

Za zaangażowanie w obronę własności polskiej został przez Prusaków wydalony z Wielkopolski i odtąd przebywał w Galicji. W 1889 r. dla ratowania lasów tatrzańskich zakupił dobra zakopiańskie, a w 1902 r. wygrał proces ze stroną węgierską o pozyskanie Morskiego Oka oraz jego okolic.

Dzięki jego staraniom i dr. Andrzeja Chramca zbudowano linię kolejową Chabówka-Zakopane i drogę do Morskiego Oka. Przez cały czas związany był z ośrodkami emigracyjnymi, informując opinię europejską o poczynaniach Prusaków w Wielkopolsce. W okresie I wojny światowej przebywał we Francji, współpracując m.in. z Komitetem Narodowym Polskim.

Do kraju powrócił w 1920 r., w 1924 r. przekazał cały swój majątek wraz z biblioteką narodowi polskiemu, tworząc fundację pod nazwą „Zakłady Kórnickie”. Zmarł w 1924 r. w Kórniku, pochowany został w podziemiach tamtejszego kościoła.

Więcej:
Bosacki Zenon, Władysław Zamoyski: 1853–1924: fundator Kórnika i Zakopanego, Kórnik 2002.

Film:

http://www.o-nauce.pl/film/wladyslaw-hr-zamoyski-pan-z-wielkopolski-wladca-tatr,7