Kaplica Najświętszego Sakramentu, Górków i Krzyża Świętego

Kaplica ta powstała z fundacji Uriela Górki przez połączenie dwóch mniejszych kaplic w 1481 r. Upamiętnia ona najpotężniejszy w XVI-wiecznej Wielkopolsce ród Górków, w rękach których spoczywały najważniejsze urzędy zarówno świeckie jak i kościelne. Znajduje się tu renesansowy nagrobek wykonany przez Hieronima Canavesiego w 1574 r. W jego środkowej części znajdują się postacie starosty generalnego Wielkopolski Andrzeja Górki i jego żony Barbary z Kurozwęk. Poniżej przedstawiono postacie klęczących dzieci, a po bokach we wnękach umieszczono biskupów Uriela i Łukasza Górków. Na gzymsie ponad klęczącymi dziećmi artysta umieścił swój podpis, który w tłumaczeniu z łaciny brzmi: To dzieło Hieronima Canavesiego zamieszkałego w Krakowie przy ulicy Floriańskiej.

Po przeciwnej stronie kaplicy znajduje się barokowy ołtarz ze słynącym łaskami krucyfiksem. Jak mówi jedno z poznańskich podań, krzyż ten znajdował się pierwotnie na Bramie Wrocławskiej. Kiedy wyprowadzano przez nią na stracenie niesprawiedliwie osądzonego młodzieńca, Chrystus z krzyża miał przemówić w obronie niewinnego. Po tym zdarzeniu krzyż przeniesiono do katedry, gdzie został otoczony czcią wiernych, o czym świadczą liczne zabytkowe wota umieszczone w ołtarzu.

W związku z dużym natężeniem ruchu turystycznego w katedrze, właśnie w tym ołtarzu jest przechowywany Najświętszy Sakrament.

Płyty Vischerowskie

Na kolejnych filarach obejścia wiszą brązowe płyty nagrobne poświęcone pamięci kolejnych przedstawicieli rodu Górków. Najstarsza z nich, wykazująca jeszcze wiele cech gotyckich została wykonana we Flandrii na zamówienie b-pa Andrzeja z Bnina około 1460 r. Kolejne, pochodzące już z norymberskiego warsztatu Vischerów upamiętniają b-pa Uriela Górkę i jego ojca Łukasza. Na tego rodzaju płytę nagrobną mogli sobie pozwolić tylko najzamożniejsi.  Jej wartość bowiem była równa kamienicy w centrum miasta. W czasie II wojny światowej płyty te zostały wywiezione przez Niemców i przez wiele lat uchodziły za bezpowrotnie stracone. W 1990 r. odnaleziono je w czasie prac remontowych w petersburskim Ermitażu i powróciły do Poznania.

Miecz św. Piotra

Na ścianie obok zakrystii w specjalnej gablotce wisi wierna kopia miecza św. Piotra, którego oryginał jest przechowywany w Muzeum Archidiecezjalnym. Zgodnie z tradycją miecz ten otrzymał biskup Jordan od papieża, kiedy wyruszał na misje do państwa Mieszka I. Miał być to ten sam miecz, którym św. Piotr obciął ucho słudze arcykapłana, próbującego aresztować Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym. W ostatnich latach przeprowadzono szczegółowe analizy, które jednoznacznie stwierdziły, że wspomniany miecz pochodzi z terenu Ziemi Świętej i został wykonany około 2000 lat temu.