KOBYLNIKI

Wieś w powiecie kościańskim w gminie Kościan, w połowie drogi prowadzącej z Kościana do Śmigla (po jej zachodniej stronie) leży wieś Kobylniki, o ulicowej zabudowie ciągnącej się wzdłuż odgałęzienia drogi, z założeniem dworskim na zachodnim krańcu.

Od średniowiecza aż po XVII w. ziemie te stanowiły dziedzictwo rodziny Kobylnickich herby Łodzia. Prze kolejne stulecia nieustannie zmieniali się właściciele. Dopiero, gdy  w 1806 r. majętność kobylnicka zakupiona została przez Jana Nepomucena Kwileckiego herbu Szreniawa, sędziego sądu apelacyjnego w Poznaniu, w posiadaniu tej rodziny pozostała aż do XX w.

Wielokrotne przebudowy i modernizacje kobylnickiego dworu, jak również brak jednoznacznych przekazów, niezwykle utrudniają dokładniejsze określenie czasu jego powstania. Należy przyjąć, że wzniesiony był w czasach Cerekwickich herbu Zaremba (a więc przed 1780 r.) w 2 połowie XVIII w., na co m.in. wskazuje architektura budynku, forma murów czy kolebkowych sklepień w kondygnacji piwnic.

Dwór, elewacją frontową zwrócony na południowy wschód, wznosi się pomiędzy honorowym dziedzińcem od frontu, a regularnym ogrodem rozciągającym się dawniej przy elewacji tylnej. Ogród został powiększony i przekształcony w założenie krajobrazowe w czasach Kwileckich.

Dwór jest murowaną, założoną na prostokątnym rzucie, parterową budowlą przykrytą wysokim mansardowym dachem z trójosiowymi wystawkami w środkowej partii elewacji frontowej i tylnej zwieńczonymi szczytami o barokowych wprawdzie formach, lecz przetworzonych już w XIX w. W szczycie frontowym umieszczony został w XIX w. herb Kwileckich, Szreniawa. Późniejszy jest również, chociaż być może nawiązujący do poprzedniego, ganek – o dwóch parach smukłych kolumn wspierających balkon o kutej balustradzie w kondygnacji poddasza – poprzedzający główne wejście na osi elewacji frontowej.

Reminiscencją dawnych alkierzy mogą być parterowe aneksy przylegające do elewacji bocznych dworu, wysunięte nieznacznie przed lico elewacji frontowej i nakryte dziś płaskimi dachami otoczonymi balustradą znajdujących się tu tarasów. Elewacje dworu i aneksów pokryte są gładkim tynkiem, z prostokątnymi otworami okiennymi o regularnym układzie ujętymi w późniejsze obramienia.

Obecnie stoi pusty i niszczeje.