NOWA WIEŚ GÓRNA

Poznań położony jest nad rzeką Wartą. Stolica Wielkopolski, województwa wielkopolskiego i archidiecezji poznańskiej.

Dawna podpoznańska wieś włączona dziś w granice miasta (położona na jego północnym obrzeżu, przy drodze do Radojewa i Biedruska), wzmiankowana w dokumentach od XIV wieku, należała do rodziny, która w XV wieku przybrała nazwisko Nowowiejskich i związana była z majątkiem do schyłku XVI lub początku XVII wieku. Od końca XVIII wieku tutejsze dobra ziemskie były własnością Goślinowskich, z którymi łączyć należy budowę dworu. Przebudowano go około połowy XIX wieku, za własności Ogrodowiczów. Około 1880 roku Nową Wieś kupiła rodzina von Treskow - właściciele dóbr pocysterskich w Radojewie. W rękach Treskowów była do lat 40. XX wieku.

Dwór zbudowany został około połowy XIX wieku, przy wykorzystaniu murów wcześniejszej budowli. Jest to niewielki, parterowy budynek, założony na prostokątnym rzucie, zwieńczony naczółkowym dachem z oknami powiekowymi w bocznych połaciach. To  wzorcowy przykład skromnej ziemiańskiej siedziby – klasycyzujące formy z charakterystycznym kolumnowym gankiem, poprzedzającym główne wejście, zwieńczonym trójkątnym naczółkiem.

Otynkowane elewacje – z prostokątnymi oknami w architektonicznych obramieniach – wsparte zostały na kamiennej podmurówce i zaakcentowane na narożach boniowaniem. Główne wejście (pośrodku elewacji frontowej), zwrócone na południe, prowadzi do dwutraktowego wnętrza z sienią na osi oraz z zespołem pomieszczeń bocznych.

Dwór usytuowany został na niewielkim wzniesieniu. Niegdyś otoczony był krajobrazowym parkiem, z czytelnymi jeszcze na XIX-wiecznych mapach pozostałościami wcześniejszego, regularnego ogrodu. Dziś układ jest niemal całkowicie zatarty, a park okrojony na skutek postępującej urbanizacji tej części miasta.