SIEDMIOROGÓW

Miejscowość w powiecie gostyńskim, położona ok. 5 km na południe od Borku.

Wieś odnotowana w przekazach już w 1398 r. jako własność braci Jędrzeja i Pawła z Zimnej Wody, w XVI w. należała do Siedmiorogowskich, w XVI w. do Krzyckich herbu Kotwicz, od których wykupiona została w 1575 r. przez Macieja Szurkowskiego. W 1 połowie XVII w. właścicielami byli Przyjemscy herbu Rawicz, następnie Miaskowscy herbu Bończa, od których w 1709 r. posiadłość kupił Jan Tworzyański herbu Habdank, który w 1732 r. zbudował tu barokowy alkierzowy dwór.

W posiadaniu Tworzyańskich wieś pozostawała do 2 połowy XVIII w. W 1765 r. jako właściciel dóbr wymieniany jest Andrzej Szamocki, podczaszy warszawski i starosta mieściski, który sprowadził do Siedmiorogowa i osadził tu kilka rodzin olęderskich, tworząc osadę o nazwie Olędry Siedmiorogowskie. Po nim, w 1787 r., dobra odziedziczył bratanek, kawaler maltański, Antoni Szamocki. Następnie majątek był w rękach Smitkowskich, a w 2 połowie XIX w. – Mycielskich  herbu Dołęga.

Siedziba Tworzyańskich zbudowana została w 1732 r.. Jest to – dziś bardzo zniszczona – parterowa budowla założona na prostokątnym rzucie, zwieńczona wysokim łamanym gontowym dachem. Boczne alkierze nakryte są oddzielnymi łamanymi dachami. W dachu, w osi elewacji frontowej zwróconej na południe, zaprojektowana została zamknięta szczytem wystawka, łącząca się z pozornym ryzalitem parteru, mieszczącym główne wejście.

Przekształcone obecnie i zdewastowane wnętrze dworu, dawniej dwutraktowe z sienią na osi, przykryte było niegdyś belkowymi stropami, wyposażone w dekoracyjne posadzki i ozdobne obicia ścian, piece i kominki, z których przetrwały jedynie nieliczne fragmenty.

Całości założenia dopełniał honorowy dziedziniec od frontu oraz regularny włoski kwaterowy ogród z dwunastoma rzeźbami i słonecznym zegarem, przecięty kanałem i stawem z wyspą. W ogrodzie była też figarnia, w której hodowano i trzymano w okresie zimowym egzotyczne rośliny. Układ ten przekształcony został w XIX w. w krajobrazowe założenie parkowe, które wypełniło również dawny honorowy dziedziniec. Obecnie zdewastowane.