Miasto położone nad rzeką Wartą. Stolica Wielkopolski, województwa wielkopolskiego i archidiecezji poznańskiej. Ważny punkt na Szlaku Piastowskim.
Kamienica przy Starym Rynku nr 50 posiada zgoła anegdotyczną przeszłość.
W XVI w. należała ona do Jana Wyleżyńskiego Reszki, który jest autorem najstarszej kroniki rodzinnej zapisanej w języku polskim zatytułowanej Wypisanie pana Jana Wyleżyńskiego resztki dziatek, którego roku albo dnia które się urodził.
Jednak nie ta informacja sprawia, że turyści się przed nią zatrzymują. Powodem jest wyjaśnienie nieoficjalnej nazwy kamienicy. Otóż jak głosi podanie, król August II Mocny (1670–1733) w czasie jednej z podróży zatrzymał się w Poznaniu. Na jego cześć została wydana obficie zakrapiana uczta. Kiedy król tęgo popił postanowił zaczerpnąć świeżego powietrza. Wyjrzał więc przez okno, a jego wzrok zatrzymał się na przechodzącej pięknej poznaniance. Ponieważ dziewczę było wyjątkowej urody, król nie mogąc od niej oderwać wzroku zaczął się tak bardzo wychylać, że w końcu stracił równowagę i wypadł przez okno. Królewską głowę uratował daszek nad drzwiami, a na pamiątkę tego zdarzenia kamienicę nazwano „pod daszkiem”.
I w końcu trzecia osobliwość na którą warto zwrócić uwagę. Jest to wmurowana obok drzwi tablica wskazująca miejsce, do którego sięgał poziom wody w czasie największej w historii miasta powodzi. Miała ona miejsce w 1736 r. i jak głosi zapis w kronice miasta, po rynku pływano łodziami.
