Miasto powiatowe położone nad Wartą, ok. 100 km na wschód od Poznania, przy drodze do Warszawy.
Klasztor oo. Reformatów został założony w 1631 r. na gruncie ofiarowanym przez Stefana Modlibowskiego, dziedzica Modlibogowic i Wardzynia. Budynek klasztorny i kościół zbudowany był początkowo, jak większość najstarszych konwentów tego zakonu, z drewna i dopiero w 1727 r. z fundacji Teofili Wiśniowieckiej wzniesiono nowy murowany kościół. W kilka lat później brat Mateusz Osiecki dobudował do kościoła zespół dwukondygnacyjnych pomieszczeń klasztornych. Utrzymany w formie późnego baroku kościół składa się z prostokątnej nawy z węższym i niższym prostokątnym prezbiterium.
Fasada ma prosty portal z oknem umieszczonym nad nim na osi i jest rozczłonkowana pilastrami dźwigającymi belkowanie z falistym szczytem. Wewnątrz świątynia przykryta jest sklepieniem klasztornym. Od strony zachodniej przy nawie stoi kaplica Najświętszej Marii Panny. Została ona rozebrana w okresie II wojny światowej i ponownie odbudowana w latach 2000-2001. Wewnątrz kościoła znajdujemy trzy późnobarokowe ołtarze z poł. XVIII w., zrekonstruowane po 1945 r. z ocalałych fragmentów. Przylegające do kościoła od strony wschodniej budynki klasztorne tworzą podkowę z wirydarzem pośrodku i rotundą krytą dachem stożkowatym. Pierwotnie w rotundzie mieściła się biblioteka klasztorna. W klasztorze parter posiada sklepienia krzyżowe, a refektarz nakryty został sklepieniem kolebkowym z lunetami.
Klasztor został skasowany w 1864 r., a zabudowania poklasztorne wraz z kompleksem budynków gospodarczych i częścią ogrodu zajęło wojsko rosyjskie. Natomiast w gestii władz kościelnych pozostawiono sam kościół, część ogrodu i wydzielone mieszkanie dla świeckiego księdza pozostającego przy tejże świątyni. Od 1875 r. do pierwszych lat XX w. w zabudowaniach poklasztornych znajdował się tzw. sztab 13 (5) Kargopolskiego Pułku Dragonów, co w tym czasie oznaczało nie tylko tzw. kancelarię pułkową, ale także warsztaty pułkowe, magazyny itp. Reformaci powrócili do klasztoru w 1919 r., z którego zostali ponownie usunięci w czasie okupacji hitlerowskiej. Niemcy zdewastowali wówczas kościół, który wraz z klasztorem adaptowali na pomieszczenia internatu dla młodzieży niemieckiej. Po wojnie ponownie powrócili zakonnicy, a świątynia została zrekonstruowana.
Więcej:
Witczak H., Z życia religijnego w królewskim mieście Koninie. Dzieje parafii św. Bartłomieja w Koninie do roku 1818, Włocławek 2006.
http://www.franciszkanie-konin.pl/
Adres:
ul. Reformacka 2
62-500 Konin
tel. 63 242 98 57