Miasto nad Wartą, stolica regionu, województwa i archidiecezji poznańskiej. Ważny punkt na Szlaku Piastowskim.
Dawny kościół dominikanów należy do najstarszych świątyń w mieście. Jeszcze zanim Poznań otrzymał prawa miejskie, na terenie osady św. Gotarda, książęta Przemysł I i Bolesław Pobożny w 1244 r. ufundowali klasztor dla sprowadzonych tu wcześniej dominikanów. Z tego pierwszego okresu budowy pochodzą mury nawy oraz portal z profilowanej cegły. Barokowe sklepienia i dekoracje pochodzą z okresu przebudowy prowadzonej przez Jana Catenazziego na przełomie XVII i XVIII w. Z tego okresu pochodzi również dobudowana barokowa wieża.
Niemal od początku istnienia z kościołem dominikanów związany jest kult Matki Boskiej Różańcowej. Pod koniec XV w. powstało przy kościele jedno z najstarszych w Europie bractw różańcowych. Z jego inicjatywy wybudowano kaplicę i umieszczono tam obraz maryjny (obecny został namalowany w 1631 roku z fundacji Jakuba Sztyplera). Do sanktuarium przybywały liczne pielgrzymki, a wokół obrazu pojawiały się wota. Z tego okresu pochodzą cenne XVII-wieczne srebrne plakiety przedstawiające 15 tajemnic różańcowych. Okres świetności sanktuarium trwał aż do potopu szwedzkiego (1655–1660). W okresie zaborów klasztor uległ kasacie, zabudowania klasztorne rozebrano, a jego majątek został rozproszony. Wspomniane srebrne plakiety w połowie XIX stulecia zostały wykupione przez Tytusa Działyńskiego. Został z nich wykonany ołtarz, przy którym odprawiono mszę świętą w czasie zaprzysiężenia wojska polskiego w czasie Powstania Wielkopolskiego (1918–1919). Obecnie ołtarz ten można zobaczyć w kórnickim zamku.
Od 1920 r. klasztor przejęli jezuici, którzy po II wojnie światowej (1939–1945) podjęli uwieńczone sukcesem starania o odszkodowanie za zrabowane przez hitlerowców korony maryjne. Rekoronacji obrazu dokonał metropolita poznański Antoni Baraniak 12 października 1968 r.
W Kaplicy Matki Boskiej Różańcowej znajduje się również spiżowa płyta nagrobna Feliksa Paniewskiego, wykonana około 1500 r. w norymberskim warsztacie Piotra Vischera. Została ona w czasie II wojny światowej wywieziona przez Niemców i przez lata uchodziła za bezpowrotnie straconą, podobnie jak płyty Górków z poznańskiej katedry. Odnaleziono ją niespodziewanie w petersburskim Ermitażu .
Wśród wyposażenia kościoła na uwagę zasługują również manierystyczne zaplecki stalli wykonane w 1 połowie XVII w. przez Krzysztofa Redella. Przedstawiają one sceny z życia św. św. Jacka i Dominika.
W jednym z ołtarzy bocznych umieszczono obraz Matki Boskiej borgiaszowej. Jest to kopia obrazu Matki Boskiej Śnieżnej z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore, namalowana na polecenie Franciszka Borgiasza.
W dawnym kościele dominikanów bierze również początek poznańskie podanie „O trzech Hostiach”.
Więcej:
www.jezuici.pl/poznan
Adres:
ul. Szewska 18
61-760 Poznań
tel. 061 852 50 76
