Miasto położone nad rzeką Wartą. Stolica Wielkopolski, województwa wielkopolskiego i archidiecezji poznańskiej. Ważny punkt na Szlaku Piastowskim.
Powstanie tej świątyni jest ściśle związane z podaniem O trzech Hostiach, zgodnie z którym miało dojść do profanacji Najświętszego Sakramentu. Kościół pw. Bożego Ciała został wybudowany w tym miejscu, gdzie zakopano Hostie. Już w 1400 r. ukazała się bulla papieska zatwierdzająca powstanie w Poznaniu klasztoru karmelitów. Sześć lat później król Władysław Jagiełło (1351–1434) wydał dokument fundacyjny nowego kościoła, który bardzo polubił. Pielgrzymował tutaj wielokrotnie, prosząc Boga o wstawiennictwo w sprawach prywatnych i państwowych. Przybył tu również przed wojną polsko-krzyżacką w 1409 roku, prosząc o pomyślność wyprawy. Królewskie modły zostały wysłuchane, bo wrócił tu po wojnie z dziękczynieniem, składając jako wotum monstrancję zdobytą na Krzyżakach.
Budowa kościoła trwała bardzo długo ze względu na trudne warunki posadowienia budowli. Nadwarciańskie łąki często zalewane przez występującą z brzegów Wartę nie stanowiły stabilnego oparcia dla potężnej budowli. Kościół stał się w XV w. jednym z najważniejszych sanktuariów w Polsce obok Jasnej Góry i świętokrzyskiego sanktuarium Krzyża Świętego. Swoją sławą sięgał aż do granicy litewsko-moskiewskiej, a w pewnym okresie liczbą pielgrzymów przewyższał nawet Jasną Górę. Do dnia dzisiejszego zachowały się zapiski z księgi cudów. Wynika z nich, że przybywający tu wierni otrzymywali liczne łaski, aż do cudownych uzdrowień włącznie.
Najcenniejszym skarbem sanktuarium jest wspomniana już monstrancja wykonana około 1400 r. Przypuszcza się, że pochodzi ona z łupów zdobytych w czasie bitwy pod Grunwaldem. Obecnie jest to najstarsze przechowywane w Polsce naczynie liturgiczne. Do 1935 r., kiedy monstrancja poddana została renowacji, były w niej przechowywane najcenniejsze relikwie sanktuarium — trzy Hostie. Wtedy usunięto późniejsze ozdoby, a Hostie zostały przeniesione do nowej monstrancji ozdobionej tzw. koroną królowej Jadwigi. Monstrancja ta jest używana obecnie w czasie centralnej poznańskiej procesji Bożego Ciała, natomiast najstarszą „jagiełłową”, można zobaczyć w Muzeum Archidiecezjalnym w Poznaniu.
W kościele na uwagę zasługuje kaplica Matki Boskiej Szkaplerznej, w której od XVI do końca XIX w. przechowywano otaczane kultem relikwie. Niestety dostęp do kaplicy jest obecnie bardzo utrudniony. Do podania o Hostiach nawiązuje również ołtarz św. Onufrego znajdujący się w centralnym miejscu świątyni. Została w nim umieszczona grupa rzeźbiarska przedstawiająca Żydów topiących Hostie. Ołtarz ten umieszczono nad miejscem, w którym według tradycji Hostie ukazały się pastuszkowi. Związek fundatora z poznańskim sanktuarium podkreślają portrety króla Władysława Jagiełły i królowej Jadwigi, namalowane w Krakowie w 1665 r. Co ciekawe, królewska para występuje na portretach w strojach współczesnych malarzowi, a nie jak nakazywałaby logika w strojach średniowiecznych. Kiedy odwiedzimy kościół Bożego Ciała warto zwrócić uwagę na wmurowane w kilku miejscach tablice dokumentujące kolejno nawiedzające świątynię powodzie. W kościele zachowały się również oryginalne barokowe konfesjonały. W tym ozdobionym koroną miał się spowiadać król Jan III Sobieski (1629–1696). W nawie południowej, pod posadzką, umieszczono odkryty w czasie ostatniego remontu wspornik z herbem Andegawenów.
Więcej:
www.bozecialo.poznan.pl
Adres:
ul. Strzelecka 40
61-846 Poznań
tel. 061 852 32 00
