OPOROWO
Niewielka wieś w powiecie leszczyńskim, gmina Krzemieniewo. Położona około 23 km na zachód od Leszna.
Początki Oporowa w źródłach pisanych sięgają roku 1310 kiedy Henryk (książę wielkopolski i głogowski) ustanawia powiat w Poniecu. Od samego początku swojego istnienia wieś była własnością rycerską. Wśród rodów, do których należała, znajdowali się: Wyskotowie, Orchowscy, Śmigielscy, Rydzyńscy, Romatowscy, Malczewscy, Turnowie, i Morawscy.
Oporowo od zawsze nastawione było na rolnictwo, nigdy też nie było tutaj żadnego wielkiego przemysłu. Wpływ na to miało położenie geograficzne miejscowości, która znajduje się do dzisiaj w pewnym oddaleniu od ośrodków miejskich i ważnych szlaków komunikacyjnych. Nigdy też na terenie Oporowa nie działy się rzeczy wielkie z punktu widzenia polityki państwa, bądź regionu. W Kronice Oporowskiej w roku 1707 ówczesny proboszcz miejscowej parafii jakby z żalem napisał: „Tegoż roku dnia 17 Lipca Kałmuccy Kozacy etc spalili Rydzynę etc powracaiąc traktem na Pawłowice Kościoły tamtejsze zrabowali videntissime poodbijawszy przybyli do Oporowa żadnej wsi w ktoreyby violencyi nie uczynili nieopuściwszy; tu z łaski P. Boga, nie dla inszyi przyczyny, ale za Protekcją Nayświętszyi Maryi w Kościele nie postali y żadnyi violencyi nieuczyniwszy odjechali”.
Mieszkańcy miejscowości żyli głównie własnymi problemami (praca w polu, śluby, chrzty, pogrzeby), a rozwój miejscowości zależał głównie od inwencji i zapobiegliwości jej właścicieli. Do końca średniowiecza regułą była częsta zmiana posiadacza tej majętności. Bardzo często też miały miejsce kłótnie i spory o prawo własności, nawet w ramach tej samej rodziny. Były i takie okresy w dziejach Oporowa, że znajdowało się ono w rękach kilku właścicieli jednocześnie.
Parafia w Oporowie istniała przed 1310 rokiem. Istniejący w tamtych czasach kościół pod wezwaniem św. Marcina i Klemensa był drewniany i pochodził zapewne z początku wieku XVI. Zrujnowany w połowie wieku XVII, został rozebrany. W latach 1564–1584 znajdował się w rękach innowierców.
Istniejąca obecnie świątynia została wzniesiona z fundacji Stanisława z Bnina Śmigielskiego (ówczesnego właściciela wsi). Prace rozpoczęły się w 1637, a zakończono je w 1644 roku konsekrowaniem pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP przez biskupa Bajkowskiego. Informacje na ten temat zachowały się w ocalałej do dzisiaj Kronice Oporowskiej, której początki sięgają fundacji kościoła.
Pod względem architektonicznym budowla posiada konstrukcję szkieletową z wypełnieniami ceglanymi, tynkowanymi. Samo wnętrze jest oszalowane, a wieża i kruchta południowa murowane, otynkowane. Pod częścią kościoła krypta. Świątynia jednonawowa z prezbiterium nieco węższym i niższym od nawy, zamkniętym wielobocznie. Od północy usytuowana jest zakrystia z lożą kolatorską na piętrze. Przy nawie od zachodu czworoboczna wieża z kruchtą w przyziemiu, od południa kruchta, od północy nowsza przybudówka. Do połowy XIX wieku na cmentarzu przykościelnym znajdowała się również drewniana dzwonnica, zbudowana w latach 1704–1705.
Wnętrze obiektu przytłacza swoim mistycyzmem i barokowym wystrojem. Ołtarz główny późnobarokowy z XVIII w. z rzeźbami św. Józefa, Joachima i aniołów. W polu środkowym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem Różańcowej z około 1640 roku, w zwieńczeniu XVIII-wieczny obraz św. Stanisława bpa. Dwa ołtarze boczne z rzeźbami aniołów podtrzymujących baldachimy nad obrazami – w lewym obraz św. Jana Nepomucena unoszonego do nieba (w zwieńczeniu obraz Komunii św. Onufrego); w prawym obraz Anioła Stróża ochraniającego przed szatanem i śmiercią chłopca w stroju polskim z około 1650 roku (w zwieńczeniu obraz św. Rocha ok. 1720–30). Ambona, ława kolatorska i balustrada przed ołtarzem głównym w stylu Ludwika XVI z końca XVIII. Chrzcielnica barokowa z 2. poł. wieku XVII, w kształcie muszli wypełnionej wodą, wspartej na delfinie, wynurzającym się z fal morza; po bokach muszli dwie rzeźby aniołów, na pokrywie Chrzest Chrystusa, powyżej Bóg Ojciec w glorii. Skarbonka z pnia drzewa z okuciami i żelaznymi drzwiczkami (zapewne z wieku XVII). Świecznik wiszący wczesnobarokowy ok. 1640; pośrodku mandorli z wici, ozdobionej liśćmi i kwiatami (z kutego żelaza), drewniana, pełnoplastyczna rzeźba Najświętszej Panny Maryi Niepokalanie Poczętej, stojącej ma smoku; wokół mandorli przytwierdzone esownice z lichtarzami, u dołu pająk mosiężny, siedmioramienny z kulą, u góry mniejszy sześcioramienny.
Więcej:
www.oporowo.archpoznan.pl
Adres:
Oporowo 37
64-120 Krzemieniewo
tel.: 65 536 00 55
