Ogromny, trzykondygnacyjny ołtarz główny wykonany został w 1620 r. w stylu późnorenesansowym i posiada bogatą dekorację snycerską. W środkowej części umieszczono wcześniejszy tryptyk późnogotycki z rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem (w typie tzw. pięknych Madonn) w centrum.
Duże rozmiary prezbiterium sprawiły, iż łuk tęczowy wypada w połowie długości świątyni. Na barokowej belce tęczowej z 1734 r. umieszczono późnogotycką Grupę Pasyjną z 1 poł. XVI w., składającą się wyjątkowo z 5 osób (jak np. w kościele św. Marii Magdaleny we Wrocławiu).
Najcenniejszym obiektem ruchomym w kościańskiej farze jest późnogotycki ołtarz Zesłania Ducha Świętego z 1507 r. (data zapisana na podnóżku Matki Boskiej) wykonany w żagańskim warsztacie tzw. Mistrza z Gościszowic. Znajduje się on przy ambonie. Pierwotnie był to poliptyk, lecz do naszych czasów zachował się jako tryptyk W środkowej części umieszczona jest postać Marii, o nieco orientalnych rysach twarzy, w otoczeniu 12 apostołów. Na awersach zachowanych skrzydeł wyobrażone zostały sceny pasyjne, z drugiej strony – sceny z dzieciństwa Chrystusa.
W kościele znajduje się kilka innych ołtarzy z różnych okresów, z których najciekawszy w kaplicy św. Anny na piętrze, nad zakrystią. Jest to późnorenesansowe dzieło z ok. 1625 r. Po środku (podobnie jak w ołtarzu głównym) umieszczona jest starsza, późnogotycka, niewielka rzeźba – rzadko spotykane wyobrażenie św. Anny Samotrzeć (z Marią i Dzieciątkiem).
Istotnymi elementami wyposażenia kościańskiej fary są również nagrobki. Najcenniejszym z nich jest wykonany w Krakowie, w warsztacie rzeźbiarskim działającego tam Włocha Santa Gucciego piętrowy, podwójny nagrobek Macieja i Jadwigi Opalińskich ufundowany ok. 1590 r. przez ich syna - Andrzeja, starostę generalnego Wielkopolski i marszałka wielkiego koronnego. Został on wykonany z piaskowca i czerwonego marmuru. Nawiązuje do niego nagrobek starosty kościańskiego Jana Orzelskiego i jego żony Anny, również wykonany w Krakowie. Unikatowy charakter ma natomiast płyta powstała w 1647 r. dla córek pisarza miejskiego Pawła Krusiewicza. Przedstawia ona obydwie dziewczynki: Zosię (zmarłą w 1640 r.) i Anię (zmarła w 1644), jako niemowlęta owinięte ciasno w powijaki.
W 1 połowie XVIII w. dla parafii miejskiej w Kościanie wykonano belkę tęczową i ambonę. Ambona posiada bogatą ornamentykę snycerską: figury ewangelistów i aniołów, ornamentyka roślinna.
Ciekawy jest również niewielki zespół ręcznie kutych krat z XVIII w.
Nie zachowały się oryginalne dzwony kościelne –w czasie I wojny światowej zostały skonfiskowany przez Niemców i przetopione.
Polichromie i witraże wykonano po II wojnie światowej.
Na zewnętrznej ścianie kościoła umieszczono tablicę ku czci księdza Józefa Surzyńskiego (1851-1919), założyciela poznańskiego chóru katedralnego, który przez 25 lat był tutejszym proboszczem.
Kościańska fara jest jednym z niewielu dobrze zachowanych przykładów fundacji mieszczańskich w świątyniach.
Więcej:
www.farakoscian.pl
Adres:
Kościelna 1
64-000 Kościan
tel. 065 511 91 57