Miasto w powiecie gostyńskim, położone około 15 km na północny wschód od Gostynia. Kościół znajduje się na przedmieściu Zdzież, na wschodnim skraju miasta.
Kościół pw. Matki Boskiej Pocieszenia znany jako sanktuarium MB w Borku Wielkopolskim, albo na Zdzieżu.
Miasto Zdzież powstało pod koniec XIV w. nad rzeką Pogoną (prawa miejskie od 1392 r.). Ok. 1390 r. rozpoczęto budowę kościoła, ratusza i zamku z polecenia Henryka Zimnowodzkiego. W tym czasie powstał pierwszy obraz Matki Boskiej Pocieszenia, namalowany przez nieznanego wiejskiego artystę. W 1423 r. wybuchł pożar, który strawił całe miasto. Z pożogi udało się uratować jedynie obraz maryjny oraz gotycką Pietę. Korzystając z okazji dziedzic pobliskiego Borku uzyskał od Władysława Jagiełły przywilej lokacyjny, a w ślad za tym przeniesiono do Borku również parafię zdzieską.
Nie mogąc pogodzić się ze stratą, odbudowano Zdzież oraz wystawiono nowy, większy kościół. Wkrótce oba rozrastające się miasta połączyły się.
Obecny kościół wybudowano w pierwszej połowie XVII w. wg projektu Albina Fontany lub Krzysztofa Bonadury Starszego z fundacji Stanisława Przyjemskiego. W drugiej połowie XVII w. nastąpił wzmożony ruch pielgrzymkowy, w tym też czasie powstało wiele kopii boreckiego wizerunku Maryi, z których najsłynniejszy znajduje się w Poznaniu, w klasztorze franciszkanów, nosząc zaszczytne miano Matki Boskiej w Cudy Wielmożnej Pani Poznania. W czasie zagrożeń wojennych XVII w. obraz kilkukrotnie dla bezpieczeństwa był wywożony do klasztorów na Śląsku. W XVIII w. po ustaniu wojennych zawieruch kościół gruntownie odnowiono, dobudowano wieżę, zmieniono też wystrój świątyni. W czasie II wojny światowej okupanci zamknęli sanktuarium, grabiąc jednocześnie wszelkie kosztowności. Obraz wraz z koronami papieskimi udało się ukryć w prywatnym mieszkaniu w Gostyniu, skąd powrócił po zakończeniu działań wojennych.
Wchodząc do kościoła wejściem bocznym po lewej stronie zobaczymy duży krucyfiks. Na samej górze, ponad Chrystusem znajduje się mały krzyż, wykonany z brzozy gryżyńskiej, owianej legendą.
Przechodząc z kruchty drzwiami po lewej stronie znajdziemy się w pomieszczeniu, gdzie na ścianach wiszą obrazy z przedstawieniami cudów, jakie dokonały się za wstawiennictwem MB Boreckiej.
Ołtarz główny barokowy, w jego centralnej części obraz Matki Boskiej Pocieszenia. Posiada on dwie zasłony. Na pierwszej przedstawiona jest scena zaślubin Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa, druga natomiast jest wykonana z posrebrzanej blachy tworząc tzw. sukienkę obrazu.
Pierwszy obraz, który nie zachował się do dzisiejszych czasów został namalowany na desce cyprysowej ok. 1390 r. przez nieznanego artystę. Obecny obraz powstał ok. 1550-75, ma wymiary 1,25 x 1,15 m. Został oficjalnie uznany za cudowny w 1619 r. Wizerunek Maryi został koronowany koronami papieskimi w 1931 r. przez Prymasa Polski Augusta Hlonda, a korony wykonano ze złota i kosztowności ofiarowanych przez parafian.
Po prawej stronie nawy głównej ambona z symbolami czterech ewangelistów, ponad nią baldachim wspierający się na dwóch aniołach. Na szczycie baldachimu siedzi wzywający na Sąd Boży Michał Archanioł.
Ciekawe są w boreckim sanktuarium zacheuszki, czyli miejsca namaszczone w czasie konsekracji świątyni. Umieszczone tutaj zacheuszki są ozdobione symbolami 12 apostołów, zatem każdy zacheuszek jest inny.
W nawie bocznej po prawej stronie ołtarz bł. Jana Kantego i św. Rocha. W nawie bocznej po lewej stronie ołtarz śś. Apostołów Piotra i Pawła i św. Wincentego.
Na zakończeniu nawy poprzecznej znajdują się dwie kaplice. Po stronie prawej kaplica św. Józefa, po stronie lewej kaplica Serca Jezusowego dawniej Matki Boskiej Bolesnej.
Więcej:
https://parafiaborekwlkp.pl/
Adres:
ul. Zdzież 1
63-810 Borek Wielkopolski
tel. 065 571 65 40
