Miasto w powiecie rawickim, położone ok. 25 km na wschód od Rawicza.
W miejscu , gdzie obecnie stoi w Jutrosinie kościół parafialny, przez stulecia stał kościół pod wezwaniem Św. Katarzyny, Panny i Męczenniczki oraz Najświętszej Marii Panny. Wspomina o nim wizytacja z 1510 r. 6 kwietnia 1805 r., w Wielką Sobotę, kościół farny spłonął, podobnie zresztą jak większa część Jutrosina. Dopiero w 1872 r. postanowiono wystawić nową świątynię. Decyzja podjęta została dzięki inicjatywie proboszcza jutrosińskiego, ks. Hermanna Riedla (1871 - 1902).
Wzorcem dla jutrosińskiego kościoła jest katedra Najświętszej Panny Marii i Św. Stefana w Spirze (budowana w latach 1030 – 1061 i 1080 – 1106), a zaprojektował ją Tomasz Pajzderski z Charlottenburga. Koszty budowy obliczono szacunkowo na 120 tys. marek. Na wykonawcę prac wybrano Nikodema Pospieszalskiego ze Środy.
Kościół jutrosiński posiada klarowną strukturę: nawę główną, transept, prezbiterium z absydą, arkady oddzielające poszczególne części nawy. Wybudowany jest w stylu bazyliki romańskiej. Liczy 44 metry długości i 22 metry szerokości, powierzchnia wynosi 793, 35 m2. Posiada trzy nawy oraz obszerne prezbiterium, pod którym znajduje się grobowiec książąt Czartoryskich, kolatorów kościoła, którzy ponieśli 1/3 część kosztów budowy. Nad całością dominuje wysoka wieża – dzwonnica (47 m.) nadająca świątyni surowy, majestatyczny charakter. Od strony wschodniej, po bokach wielkiego ołtarza, wznoszą się dwie mniejsze wieże (30 m.)
Do najcenniejszych zabytków zalicza się witraże wykonane wg projektu Józefa Mehoffera znajdujące się w absydzie. Cud Św. Elżbiety przedstawia świętą w chwili ofiarowania żebrakowi jałmużny. W tle pojawia się motyw wieży, przypominającej krakowską Basztę Pasamoników zachowaną u wylotu ul. Szpitalnej.
Nawiązanie do architektury Krakowa znajdujemy również w witrażu Kościół. Ośrodek kompozycji stanowi budowla sakralna, symbolizująca Kościół Boży. Kościół ukazany został na tle nieba – adorowany przez parę klęczących pacholąt i parę aniołów. Wieża, dominująca w architekturze symbolicznej budowli, nawiązuje do wieży Kościoła Mariackiego w Krakowie.
Trzeci ze słynnych witraży Mehoffera w świątyni nosi tytuł Agnus Dei, Baranek Boży i wyobraża adorację Baranka Bożego w niebie. Kompozycja ta nawiązuje do apokaliptycznej Wizji Baranka i Zbawienia.
