
W nawie świątyni wznoszą się dwa analogiczne ołtarze św. Mikołaja biskupa z Miry w Azji Mniejszej. Wizerunek ten datowany jest na przełom XVIII i XIX stulecia. W zwieńczeniu tego ołtarza obraz rzadko spotykany w polskich świątyniach Świętego – jezuity Alojzego Gonzagi, patrona młodzieży, zwłaszcza studenckiej. Po stronie przeciwnej nawy pole środkowe ołtarza bocznego zajmuje obraz Matki Bożej, adorowanej przez świętych – Dominika i Katarzynę Sieneńską. W zwieńczeniu tego ołtarza obraz św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus.
Do nawy kościoła przylega od północy kaplica św .Władysława – królewicza węgierskiego zrodzonego z Beli I króla Węgier i córki Mieszka II, nieznanej dziś z imienia. Warto wspomnieć, iż św. Władysław urodził się w Polsce i tu spędził swe dzieciństwo. Stąd też jego wizerunek w zwieńczeniu ołtarza wypełnia wizerunek Serca Jezusa. Po bokach dwie rzeźby: św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus na ręku (z prawej) i – jak głosi parafialna tradycja – figura św. Mikołaja (z lewej). Atrybuty świętego (łabędź na księdze) mogą jednak symbolizować także mało znanego w Polsce świętego – Hugona z Grenoble. Szczyt ołtarza zdobią sylwetki anielskie. Na ścianach kaplicy kilka wizerunków świętych mężów.
Ściany nawy kościelnej zdobią stacje Drogi Krzyżowej oraz kilka obrazów Świętych. Należy tu wymienić haftowany wizerunek św. Marcina – patrona kościoła, obraz ze sceną nadania św. Franciszkowi stygmatów oraz dwa umieszczone pod chórem muzycznym – Ukrzyżowanego Chrystusa i św. Michała Archanioła.
Nawę kościoła zamyka od zachodu chór muzyczny z wybrzuszoną częścią środkową, wsparty na dwóch czworobocznych słupach. Pośrodku parapetu chóru rokokowy ornament i kartusz z wizerunkiem św. Rocha – patrona chorych i opiekuna zwierząt domowych. Tuż przy wyjściu z kościoła okazała kamienna kropielnica z 1853 roku.
Na przykościelnym cmentarzu wznosi się drewniana dzwonnica konstrukcji słupowej z końca XIX stulecia. Z zawieszonych tu dzwonów jeden datowany jest na wiek XV, drugi na wiek XVI. Tuż obok kilka mogił m.in. powstańca wielkopolskiego Michała Hoffmanna, poległego na froncie zachodnim. Wyróżnia się tu okazały grobowiec rodziny Nieżychowskich z pobliskiego Granówka. W grobowcu tym spoczywa m.in. Jan Niepomucen Nieżychowski – dyrektor Ziemstwa Kredytowego w Poznaniu, zmarły w 1841 roku.
Na budynku domu parafialnego od strony ul. Szkolnej (nr 5) w 1989 roku umieszczono tablicę upamiętniającą fakt wyruszenia z tego miejsca granowskiego oddziału powstańczego w okresie Powstania Wielkopolskiego 1918-1919.
Opracowanie pochodzi z publikacji Kościoły drewniane Ziemi Grodziskiej, J. Sobczak, Grodzisk Wielkopolski 1999
Więcej:
http://www.granowo.archpoznan.pl/
Adres:
ul. Szkolna 2
62-066 Granowo,
tel. 61 447 20 15