W przeciwieństwie do kompozycji założenia, pałac jest budowlą klasycystyczną. Tę formę uzyskał już w czasie budowy na początku lat 70. XVIII w., a nie w wyniku późniejszej przebudowy. Wzniesiony został jako murowana, otynkowana budowla założona na rzucie prostokąta, z dwoma bocznymi ryzalitami i okazałym portykiem w elewacji frontowej, zwróconej na południe, oraz trójbocznym ryzalitem w środkowej części elewacji tylnej. Dwukondygnacyjna bryła, z kondygnacją przyziemia niższą niż piętro, posadowioną na sklepionych piwnicach, zwieńczona została wysokim, czterospadowym dachem.
Elewacje pałacu pokryte zostały tynkiem – boniowanym w przyziemiu i gładkim na piętrze, gdzie boniowaniem zaakcentowano jedynie naroża wszystkich części budynku. Podziały pionowe wyznacza rytm osi prostokątnych otworów okiennych, większych w kondygnacji piętra. W zwieńczeniu bocznych ryzalitów wprowadzono murki attyk, wyginające się płynnie ku górze w partii środkowej, gdzie wprowadzono eliptyczne okienko. Na osi elewacji frontowej wznosi się monumentalny, wsparty na czterech kolumnach i czterech przyściennych półkolumnach, portyk zwieńczony trójkątnym naczółkiem, w którego polu umieszczono herby właścicieli - Grabie Lipskich i Poraj Koźmińskich.
Układ wnętrz jest dwutraktowy, z obszernym westybulem mieszczącym schody wiodące na poziom reprezentacyjnego piętra oraz usytuowaną w jego osi kolistą salą wypełniająca przestrzeń ryzalitu elewacji tylnej. Na parterze tzw. sala terrena jest dosyć niska, wsparta na ośmiu kolumnach, ozdobiona pierwotnie polichromiami zachowanymi do naszych czasów tylko we fragmentach. Na piętrze sala ta, analogiczna w rzucie, jest znacznie wyższa i pomyślana była jako sala balowa. Jej ściany oraz pozorną kopułę zdobiły niegdyś polichromie. Istniejące tu obecnie malowidła są współczesne, a z dawnego wystroju pozostały: ugrupowane parami marmoryzowane dawniej, pilastry o kompozytowych kapitelach sięgających do profilowanego gzymsu wieńczącego, dekoracyjna posadzka z motywem „parasola” otoczonego wicią roślinną oraz drewniana, rzeźbiona supraporta dekorowana girlandami kwiatowymi.