Identyczne niemal jak w Siernikach jest kompozycja przestrzenna wnętrza. Westybul i kolisty salon usytuowane są na osi, pod salonem w kondygnacji piwnic znajduje się kolista sala, wsparta na ośmiu kolumnach. Zespół pomieszczeń bocznych ma dwu- i trzytraktowy układ.

Odmienne natomiast i jedyne w swoim rodzaju (niemające odpowiedników w Wielkopolsce) są dekoracje elewacji ozdobionych sztukateriami i polichromiami. Pokryte tynkiem elewacje pałacu, wsparte na wysokim boniowanym cokole, mieszczą na parterze prostokątne otwory okienne, ujęte w architektoniczne obramienia, z płycinowymi nadokiennikami i podokiennikami wypełnionymi sztukatorską dekoracją o motywach akantu i girland kwiatowych, z wplecionymi w nie maskami. Sztukaterie wprowadzono również w przestrzeniach międzyokiennych, gdzie od frontu umieszczono panoplia przeplecione z wstęgami i motywami roślinnymi; w elewacji tylnej koliste medaliony z popiersiami antycznych postaci. Zwieńczenie medalionów ozdobiono wazami z winną latoroślą, a poniżej nich wprowadzono dekorację z motywem arabeski i groteski. Na granicy parteru i piętra przebiega dekoracyjny fryz z motywem liści akantu, na którym wspierają się podokienniki okien piętra. Motyw liści akantu znajduje się również we fryzie wieńczącym elewacje - tu wykonany został w technice malarskiej, w tonacjach bieli, szarości i zieleni. Ponad nim przebiega konsolkowy gzyms podokapowy.

O wyrazie i wyglądzie budowli przesądza jednak okazały portyk w środkowej części elewacji frontowej, zwróconej na południe. Poprzedzony jest podjazdem i szerokimi schodami, wsparty na czterech kolumnach o jońskich kapitelach, ponad którymi biegnie polichromowany fryz i kostkowy gzyms, otaczający również trójkątny naczółek w zwieńczeniu. W polu naczółka umieszczono prostokątną tablicę podtrzymywaną przez dwa gryfy, z napisem: SOBIE SWOIM PRZYJACIOŁOM POTOMNOŚCI. Dopełnieniem dekoracji są dwie rzeźby rycerzy w pozycji półleżącej, umieszczone na murkach attyki, powyżej naczółka.

W zwieńczeniu ryzalitu elewacji tylnej (ogrodowej) znajdowały się niegdyś trzy rzeźby wyobrażające alegoryczne postacie kobiece trzymające kartusze herbowe - zachowała się tylko jedna.

Bogato dekorowane są też wnętrza pałacu. Nad głównym wejściem, poprzedzonym wnęką portykową z polichromiami z przedstawieniem panoplii, widnieje namalowany monogram Wojciecha Lipskiego. W polichromiach westybulu zastosowano motywy antycznych waz, a w kolistym salonie na osi - malowane detale i podziały architektoniczne ścian oraz obrzeży spłaszczonej kopuły w zwieńczeniu. Nie przetrwała dekoracja tzw. salonu egipskiego, przylegającego do sali rotundowej. Zachowały się natomiast polichromie salonu krajobrazowego (pokrywające w całości ściany wnętrza i obrzeża sufitu, z ujętymi w architektoniczne ramy romantycznymi pejzażami), drugiego salonu i buduaru. Autorem polichromii jest Franciszek Smuglewicz, który wykonał je około 1800 roku. Nieznany jest autor znakomitych dekoracji sztukatorskich, zdobiących wnętrza parteru i piętra, gdzie zachowała się m.in. kandelabrowa dekoracja ścian wnętrza dawnej sypialni właścicieli. Na piętrze znajdują się również polichromie z późniejszego okresu, odkryte podczas prac konserwatorskich w latach 70. i 80. XX wieku.