Niemal bez zmian zachowała się kompozycja przestrzenna wnętrza pałacu – z centralną, trójkątną, dwukondygnacyjną salą oraz zespołem otaczających ją pomieszczeń w jednotraktowym układzie – związana integralnie z kształtem budowli, jak również jej pierwotnej funkcji. Nie zachowało się nic z dawnego wystroju i wyposażenia, z wyjątkiem niezwykle interesującego i nieco tajemniczego opracowania ścian środkowego pomieszczenia kondygnacji przyziemia, ukształtowanego w formie groty skalnej z nieregularnymi, wykonanymi w narzucie, głazami. Na nich wprowadzono elementy dekoracji roślinnej (m. in. winna latorośl) i zwierzęcej oraz elementy architektury. Istnienie tej groty, łączonej z wolnomularską działalnością Aleksandra Józefa Sułkowskiego, spowodowało, że trójkątny kształt bryły pałacu, kojarzony z kielnią (jednym z symboli wolnomularstwa), tłumaczony był niekiedy przynależnością właściciela do loży masońskiej.

Na kształ pałacu znacznie większy wpływ miały jednak uwarunkowania terenowe, kształt wyspy lub średniowiecznej budowli, a przede wszystkim inwencja artystyczna  architekta, związanego prawdopodobnie z warszawsko-drezdeńskim środowiskiem.

Aleksander Józef Sułkowski zmarł w 1762 r., pozostawiając magnacką fortunę czterem synom. Dobra włoszakowickie otrzymał Franciszek, ożeniony z Marią ze Strzemskich. W oczach współczesnych miał on opinię utracjusza i awanturnika. Jako jedyny z braci Sułkowskich wziął udział w konfederacji barskiej, wykradając uprzednio bratu, podczas jego nieobecności, wojska nadworne z Rydzyny.

Franciszek osiadł na stałe we Włoszakowicach, otaczając się wspaniałym dworem. Utrzymywał przez pewien czas teatr, miał kapelę dworską. We włoszakowickiej rezydencji wziął ślub w 1776 r. z drugą żoną, aktorką Judytą Marią Wysocką, występującą pod nazwiskiem de Bozardi-Montbelli.

Liczne długi i kłopoty finansowe doprowadziły w 1782 r. do sprzedaży Włoszakowic. Krótko (1782-1785) były w rękach Schoneichów, potem -  rodziny von Anhalt. Z inicjatywy ks. Leopolda von Anhalt-Dessau, przed 1848 r., rozebrana została kopuła wieńcząca środkową część budowli i zastąpiona płaskim dachem ukrytym za attyką w formie ażurowej balustrady. W 1923 r. dobra włoszakowickie wraz z wszystkimi zabudowaniami wykupione zostały przez skarb państwa.
Obecnie mieści się tutaj urząd gminy.

W parku przy pałacu rośnie najstarszy w Wielkopolsce platan, którego wiek szacuje się na ponad 500 lat.

Adres:
UG Włoszakowice
ul. Kurpińskiego 29
64-140 Włoszakowice
tel. 065 525 29 99