POZNAŃ

Miasto położone nad rzeką Wartą. Stolica Wielkopolski, województwa wielkopolskiego i archidiecezji poznańskiej. Jest ważnym ośrodkiem na Szlaku Piastowskim.

Położony na styku z Parkiem Cytadela i zachodnim klinem zieleni miasta Poznania park Adama Wodziczki został zaaranżowany w latach 70. XX wieku. Jednak na jego znaczenie przyrodnicze i rekreacyjno-wypoczynkowe zwracano uwagę już w dudziestoleciu międzywojennym.

Park Adama Wodziczki zajmuje powierzchnię ok. 7 ha. Rozciąga się wzdłuż doliny potoku Bogdanka, który płynie przez park w otwartym, uregulowanym kanale, łącząc w sobie na tym obszarze także wody Seganki i Wierzbaku. W parku rośnie ok. 2000 drzew, reprezentujących 30 gatunków. Oprócz m.in. lip, topoli czarnych i olsz czarnych, w parku i jego okolicy dostrzegamy też topole białe i szare, charakterystyczne dla zbiorowisk łęgowych i nadrzecznych. Niektóre okazy drzew z gatunku Populus, rosnące w północno-wschodniej części otuliny parku, mają cechy pomników przyrody. Na obrzeżach parku rosną też wartościowe samosiewy – drzewa owocowe, które przesiały się z sąsiednich ogrodów działkowych. Najbardziej charakterystycznym akcentem dendrologicznym jest wyniosły szpaler klonów srebrzystych, nasadzony wzdłuż północnej alei, tworzący malowniczą perspektywę traktu pieszo-rowerowego, poprowadzonego wzdłuż koryta Bogdanki.

Przebieg potoku Bogdanka stanowi główną oś kompozycyjną równoleżnikowego założenia parkowego. Równolegle do przebiegu koryta cieku wodnego, wytyczono – po stronie północnej i południowej - dwie aleje spacerowe, umożliwiające także komunikację rowerową. Północna aleja, odcięta jest od łąk zalewowych Bogdanki wspomnianą kurtyną klonów srebrzystych.

Park posiada atrakcyjne osie widokowe. Jest miejscem umożliwiającym rekreację w strefach zacienionych i nasłonecznionych. W południowo-zachodniej części parku, od strony alei Wielkopolskiej znajduje się obszerny teren zielony, w którym stworzono m.in. plac zabaw dla dzieci oraz siłownię plenerową.

Niestety, od wielu dziesięcioleci nie można się kąpać w Bogdance. Kąpielisko istniało w okresie międzywojennym, a także jeszcze po wojnie. Miało charakter dość spontaniczny. W chwili aranżacji parku w latach 70. stan wód Bogdanki był już na tyle zły, by dopuszczać tam możliwość kąpieli.

Na przełomie lat. 80 i 90. zlikwidowano też ogródki działkowe, które znajdowały się w klinie pomiędzy parkiem a dzisiejszą ruchliwą ulicą Księcia Mieszka I, biegnącą częściowo po śladzie dawnej Drogi Urbanowskiej (likwidacja zagraża też ogródkom działkowym po południowej stronie parku). Pobudowanie tej drogi szybkiego ruchu, stanowiącej przedłużenie ulicy Przepadek i łączącej śródmieście z wielkopłytowymi osiedlami na Winogradach i na Piątkowie, odcięło obszar dzisiejszego parku Wodziczki od niemal dziewiczej przyrody, znajdującej się nadal pomiędzy ulicami Armii Poznań, Księcia Mieszka I i Kazimierza Pułaskiego, w miejscu dawnych  rozlewisk strumienia Wierzbak.

Park nosi imię Adama Wodziczki. Ten wybitny biolog, botanik, promotor sozologii, współzałożyciel Ligii Ochrony Przyrody i współtwórca trzech parków narodowych, w tym Wielkopolskiego, już w 1932 r. pisał o istotnym znaczeniu obszaru, na którym znajduje się dzisiaj park noszący jego imię. W broszurze pt. „Dolina Bogdanki w rozbudowie Poznania”,  Wodziczko wskazywał, że obszar ten należy urządzić jako park, zachowując jego walory krajobrazowe i chroniąc dolinę Bogdanki przed zabudową. „Rozparcelowanie (tych terenów – dop. red.) byłoby zniszczeniem całej wartości klina zieleni, przecięciem jego szyi, w miejscu, gdzie nawiązuje do systemu zieleni miejskiej.” Wodziczko wniósł w ten sposób wkład w tworzoną w tym samym czasie urbanistyczną koncepcję pierścieniowo-klinową zieleni miejskiej, której autorem był inż. arch. Władysław Czarnecki. To ich wizjonerstwu kolejne pokolenia mieszkańców Poznania, aż po XXI wiek, zawdzięczają, niekiedy nieświadomie, istnienie unikalnego systemu zieleni, a tym samym lepsze warunki zdrowotne, wysokie walory rekreacyjne, ekosystemowe i przyrodnicze, a także przemyślany, zrównoważony sposób zagospodarowania miasta.

Postulaty prof. Wodziczki są nadal aktualne, kto wie, czy nie jeszcze bardziej niż wtedy, gdy je głosił. Park Wodziczki pełni bowiem strategiczną rolę mikrokorytarza ekologicznego, łączącego zadrzewienia Cytadeli z dalszymi odcinkami zachodniego klina zieleni miejskiej – parkiem Sołackim, Golęcinem z Jeziorem Rusałka, lasami w rejonie Jeziora Strzeszyńskiego i Kierskiego.

Więcej:
Przyrodnicza trasa rowerowa wzdłuż doliny rzeki Bogdanki / przewodnik przyrodniczy dla zaawansowanych. - Poznań, 2009. 
Przewodnik po wybranych parkach i lasach Poznania / Jacek Zientarski, Magdalena Ziółkowska, Poznań 2004.