Zapewne już w latach 20. XVIII w., kiedy właścicielami Osiecznej byli Mycielscy herbu Dołęga – rodzina znana z wielkiej pobożności oraz fundacji czynionych na rzecz kościoła – do zamku dobudowana została kaplica, niewielka budowla z wieżyczką zwieńczoną wysmukłym hełmem, widoczna na rysunku archiwalnym z 1840 r. Być może zrealizowano ją jednocześnie z budową nowego kościoła oo. Reformatów w Osiecznej, wznoszonego z fundacji Mycielskich w latach 1729-1733, przez znakomitego architekta Pompeo Ferrariego.

W latach 40. XVIII w., po podziałach spadkowych, właścicielami majątku zostali Skoroszewscy herbu Habdank i wszystko wskazuje na to, że osiedlili się w tym majątku w istniejącej nadal budowli zamkowej. Jej kształt znany jest z przeprowadzonej w 1741 r. wizytacji dóbr. Założona była na rzucie zbliżonym do litery „U’, z wewnętrznym dziedzińcem otoczonym z trzech stron jedno- i dwukondygnacyjnymi skrzydłami przykrytymi wysokimi dachami. Z czwartej strony dziedziniec zamykał mur z reprezentacyjną bramą wjazdową. Wewnątrz znajdowały się pomieszczenia mieszkalne, gospodarcze oraz wspomniana kaplica.

Remont, połączony być może z rozbudową zabudowań zamkowych, przeprowadzony został po zniszczeniach wojny siedmioletniej (1756-1763), która, jak wiadomo z przekazów nie ominęła Osiecznej. Właścicielem majątku był wtedy Mikołaj Skoroszewski herbu Habdank, podkomorzy i szambelan królewski, ożeniony z Teresą z Goetzendorf-Grabowskich herbu Zbiświcz. Właśnie ich herby umieszczone zostały na jednej z elewacji zamku i zachowały się do naszych czasów.

Generalna przebudowa nastąpiła po 1887 r., kiedy właścicielem Osiecznej został Heinrich Bernhard Adolf Heydebrand und der Lassa, królewski pruski szambelan, ożeniony z Gizelą Otylią Marią von Matuscha. Niemal natychmiast przystąpił do szeroko zakrojonych prac budowlanych. Pierwszy ich etap objął południową część budynku. Pozostawiono prawie w całości mury obwodowe wcześniejszego budynku, które wtopione zostały w nowo utworzoną bryłę okazałej, jednolicie zakomponowanej rezydencji, zwieńczonej niskim dachem ukrytym za attyką w formie tralkowej balustrady i nawiązującej opracowaniem elewacji do wzorów renesansowych.

W drugim etapie prac nastąpiła całkowita zmiana koncepcji architektonicznej. Dobudowano wtedy nowe, okazałe, trzykondygnacyjne skrzydło z potężną czworoboczną wieżą górującą nad otoczeniem, utrzymane w konwencji tzw. stylu wilhelmińskiego, odwołującego się do wzorów średniowiecza. Prace budowlane, zaprojektowane i wykonane przez firmę Reimer i Korte z Berlina, objęły również przebudowaną w poprzednim etapie część zamku. Zlikwidowano niski dach i tralkowe balustrady i wprowadzono wysoki naczółkowy dach z lukarnami, a ścianę szczytu opracowano w technice szkieletowej z widocznymi elementami konstrukcji drewnianej. Elewacje wszystkich części budynku uzyskały nowy, jednolity wystrój z dekoracją architektoniczną odwołująca się do wzorów średniowiecznych.

Generalnej przebudowie uległy wtedy wnętrza zamku, zmieniła się w dużej części ich funkcja, układ i kompozycja przestrzenna oraz całkowicie wystrój i wyposażenie. Mimo to jednak, w stosunkowo mało zmodyfikowanej formie, przetrwały znaczne partie średniowiecznego jeszcze zamku w północnej i zachodniej części obecnej bryły, gdzie grubość murów oraz istniejące sklepienia utrudniały wprowadzenie większych przekształceń. Wnętrza zamku były jeszcze przynajmniej dwukrotnie przebudowywane. Pewne zmiany wprowadził tu syn poprzedniego właściciela, Heinrich Carl Matthias von Heydebrand, właściciel Osiecznej od 1926 r. Największym przeróbkom uległy jednak po 1945 r., kiedy przystosowano je do nowych, całkowicie różnych od pierwotnego przeznaczenia celów.

Obecnie w zamku znajduje się Szpital Rehabilitacyjno-Leczniczy dla Dzieci i Młodzieży.
 
Adres:
ul. Zamkowa 2
64-113 Osieczna