Rydzyna miasto w powiecie leszczyńskim, położone ok. 10 km na południowy wschód od Leszna.
Prawa miejskie uzyskała już na początku XV w., staraniem jej właściciela, komesa Jana z Czerniny, z rycerskiego rodu Wierzbnów, który na początku XV w. zbudował tu zamek. Ale to architektoniczno-urbanistyczne realizacje przeprowadzone w XVIII w. przez jej ówczesnych właścicieli sprawiły, że uznawana jest za klasyczny przykład barokowego układu miejskiego sprzężonego z rezydencją.
Spadkobiercy Jana z Czerniny, pod koniec XVII w., sprzedali posiadłość Rafałowi Leszczyńskiemu herbu Wieniawa, właścicielowi Leszna. Przeprowadzone przez niego w latach 1690-1694 prace budowlane przekształciły średniowieczny zamek w barokową rezydencję o czterech czterokondygnacyjnych skrzydłach, rozplanowanych wokół wewnętrznego dziedzińca, z czterema alkierzowymi basztami w narożach.
Przebudowę prowadził architekt królewski, Józef Szymon Belotti. Jego autorstwa był też układ wnętrza: gospodarcze przyziemie, na pierwszym piętrze apartamenty prywatne właścicieli, na drugim - wnętrza reprezentacyjne z bogatą dekoracją sztukatorską i rzeźbiarską. Poszczególne wnętrza nazywane są w przekazach salami: rycerską, morską, myśliwską, czterech pór roku i czterech kontynentów oraz gabinetem kryształowym. Na drugim piętrze znajdował się również reprezentacyjny westybul zwany salą posągową ze względu na ustawione w nim rzeźby figuralne.
Około 1700 r., do zakończenia prac przy rezydencji, zaangażowany został, sprowadzony z Włoch, architekt Pompeo Ferrari. Jego autorstwa jest przebudowa zachodniego skrzydła zamku, utworzenie w jego środkowej partii ryzalitu wysuniętego w linii odcinkowego łuku. W przyziemiu ryzalitu zaprojektowany został eliptyczny w rzucie westybul, a ponad nim dwukondygnacyjna sala balowa. Zlokalizowany od wschodu ogród połączony było kompozycyjnie z dawnymi fosami zamku i miał kwaterowy układ ze strzyżonymi szpalerami.
W 1704 r. syn Rafała, Stanisław Leszczyński, został obrany królem. Podczas wojny domowej prowadzonej przez Stanisława ze stronnictwem saskim, zamek w Rydzynie w 1707 r. został spalony, a Rydzyna, od 1709 r., znalazła się pod zarządem administracji saskiej. Stanisław Leszczyński udał się na tułaczkę po Europie.
W 1738 r. wielkopolskie posiadłości Leszczyńskich kupił Aleksander Józef Sułkowski herbu Sulima, minister dworu Augusta Mocnego, ożeniony z Marią Franciszką von Stein zu Jettingen, powtórnie z Anną z Przebendowskich. Około 1740 r. przystąpił do odbudowy i przebudowy rydzyńskiej rezydencji, zatrudniając do tych prac architekta ze Śląska, Karola Marcina Frantza.
Jego dziełem jest monumentalna, reprezentacyjna klatka schodowa usytuowana w dobudowanym wtedy ryzalicie północnego skrzydła, łącząca się na każdej kondygnacji z okazałym westybulem. We wnętrzu, jedną z najważniejszych prac Frantza była przebudowa sali balowej w skrzydle zachodnim, której dekorację sztukatorską wykonał Jan Chrystian Grünewald z Legnicy. Polichromia stropu, przedstawiająca apoteozę rodu Sułkowskich ze sceną zaślubin Józefa Aleksandra Sułkowskiego z Anną z Przebendowskich, wykonana została przez znakomitego malarza ze Śląska, Jerzego Neunhertza. Prawdopodobnie jego dziełem były też polichromie zdobiące elewacje wewnętrznego dziedzińca zamku, których pozostałości odkryte zostały podczas prac remontowo-konserwatorskich w latach 70.-80. XX w.
Według projektów Karola Marcina Frantza powiększono też wyspę zamkową i założono nowe fosy. Przed północną elewacją zamku, z nowo dobudowanym ryzalitem, powstał półkolisty dziedziniec ujęty budynkami oficyn, stajni, wozowni i ujeżdżalni, połączonych ze sobą galeriami.
