Według podziału fizyczno-geograficznego Polski (układ dziesiętny opracowany przez prof. Jerzego Kondrackiego) Wielkopolska leży na Niżu Środkowoeuropejskim i wchodzi w obszar dwóch podprowincji: Pojezierzy Południowobałtyckich i leżących na południe od ich granicy Nizin Środkowopolskich. Te podprowincje dzielą się z kolei na różniące się krajobrazowo makroregiony.
W skład Pojezierz Południowobałtyckich na terenie Wielkopolski wchodzą następujące makroregiony:
1. Pojezierze Południowopomorskie obejmuje północną część Wielkopolski. Tutejszy krajobraz zdominowany jest przez lasy i śródleśne jeziora na piaszczystych terenach zlewni Gwdy i Łobżonki. Zalesieniom ulegają coraz nowe połacie słabszej ziemi, wyłączane z upraw. Tylko lepsze gleby wykorzystywane są do celów rolniczych. Dla tej części Wielkopolski charakterystyczne są wielkoobszarowe gospodarstwa rolne, co jest konsekwencją przejęcia przez państwo po II wojnie światowej gruntów poniemieckich.
2. Krajobraz Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej to szerokie, płaskie dna dolin Warty i Noteci (wielkopolski odcinek tej Pradoliny to Pradolina Noteci – Dolnej Warty) pokryte terenami zielonymi, w dużej części nie wykorzystywanymi. Międzyrzecze Warty i Noteci to z kolei porośnięte borami sosnowymi wydmy, których wysokość sięga 40 m. To najrzadziej zaludniony rejon Wielkopolski.
3. Pojezierze Wielkopolskie (obejmujące na terenie województwa Pojezierze Poznańskie, Poznański Przełom Warty, Pojezierze Chodzieskie, Pojezierze Gnieźnieńskie i Równinę Wrzesińską) rozciąga się między doliną Górnej Noteci a doliną Dolnej Obry. To przeważnie płaski lub lekko falisty krajobraz rolniczy, ale nie brak mu atrakcyjnych przyrodniczo i widokowo terenów, które w większości objęte są ochroną jako parki krajobrazowe. To także rejon bogaty w jeziora, których jest tu ponad 1000.
Piaszczyste tereny między Wartą i Notecią porasta największy kompleks leśny w Wielkopolsce i jeden z największych w Polsce – Puszcza Notecka. Jej lasy ciągną się ponad 100-kilometrowym pasem o szerokości dochodzącej miejscami do 24 km, zajmując obszar około 1350 kilometrów kwadratowych.
Centralną część makroregionu obejmuje aglomeracja Poznania, która wciąż rozrasta się wzdłuz dróg wylotowych z miasta. Znacząco na zmiany krajobrazu w tym rejenie wpływa też biegnąca równoleżnikowo autostrada A2. Przy jej węzłach ciągle powstają nowe inwestycje, zwłaszcza usługowe.
4. Wielkopolski odcinek Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej (Pradolina Środkowej Warty – Obry) to szeroka terasa zalewowa, która na niektórych odcinkach została sztucznie zwężona wałami przeciwpowodziowymi. Obwałowań nie wykonano w okolicach Konina i Kotliny Pyzdrskiej. I właśnie w tym rejonie, między Pyzdrami i Goliną , w okresie wiosennych i letnich wezbrań rozlewiska Warty obejmują całe dno doliny, łagodząc największe przepływy w dalszym biegu rzeki oraz zasilając wody podziemne.
Okresowo zalewane łąki przeważają w krajobrazie rozciągającym się pomiędzy wałami.
5. Pojezierze Leszczyńskie to najmniejszy makroregion Wielkopolski, będący jednocześnie najdalej na południe wysuniętym zespołem jezior polodowcowych w Europie. To słabo zalesiony teren, któremu charakter nadaje intensywnie rozwijane tu rolnictwo. W krajobrazie przeważają tereny rolnicze i jeziora. W większości tutejsze jeziora są trudno dostępne, bowiem ich brzegi porasta bujna roślinność, której rozwój jest wynikiem dopływu zanieczyszczeń rolniczych.
