Specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO) NATURA 2000 w Wielkopolsce
Bagno Chlebowo (powierzchnia 465,3 ha). To jedno z nielicznych torfowisk wysokich w Wielkopolsce leży we wschodniej części Puszczy Noteckiej. Usytuowane jest w niecce, którą od północy, zachodu i południa otaczają wały wydmowe. Samo torfowisko objęte jest ochroną rezerwatową - Bagno Chlebowo (4,4 ha), natomiast obszar ochronny NATURA 2000 obejmuje ponadto zespoły łąkowe i torfowiska przejściowe znajdujące się w zewnętrznej części kompleksu oraz otaczające całość obszaru bory sosnowe. Większa część obszaru leży na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszcza Notecka.
Barłożnia Wolsztyńska (powierzchnia 22 ha). Ostoja obejmuje podmokłą, zatorfioną nieckę otoczoną lasami sosnowymi, na terenie której znajdują się dwa niewielkie zbiorniki wodne oraz bezodpływowe rowy. Zbiorniki, powstały w wyniku eksploatacji złóż torfowych i są najdalej wysuniętym na zachód europejskim stanowiskiem strzebli błotnej, zagrożonej wyginięciem ryby wpisanej do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt.
Biedrusko (powierzchnia 9641,7 ha) Ostoja obejmuje teren poligonu Biedrusko, leżącego na północ od Poznania, nad Wartą. Krajobraz południowej części ostoi tworzą pagórki moreny czołowej, środkowej – falista wysoczyzna morenowa, a północno wschodniej i wschodniej - fragment Poznańskiego Przełomu Warty. Charakterystyczne dla tego obszaru są liczne rowy z okresowo zanikającą wodą, a także małe i średniej wielkości jeziora, starorzecza oraz liczne drobne oczka wodne w bezodpływowych zagłębieniach. Najcenniejsze są tu doskonale zachowane starorzecza w okolicy Gołębowa oraz śródleśne Jezioro Gogulec wraz z przyległym torfowiskiem przejściowym, objęte ochroną rezerwatową.
Na terenie poligonu ochronie podlegają suche wrzosowiska, murawy kserotermiczne i napiaskowe, łąki trzęślicowe i kośne, ziołorośla, torfowiska przejściowe, trzęsawiska i młaki.
Zachodnie obrzeża poligonu porastają lasy, głównie grądowe i kwaśne dąbrowy z udziałem dąbrów świetlistych oraz zbiorowisk łęgowych i olsowych. Dobrze zachowane fragmenty łęgów zboczowych zachowały się w parku podworskim w Radojewie. W lasach biedruskich rosną m.in. storczyki (kukułka krwista, kukułka szerokolistna, kruszczyk błotny, listera jajowata i kukawka), goździk pyszny, kosaciec syberyjski, pełnik europejski i wilżyna ciernista.
Ostoja w większości leży na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Biedrusko (7554,8 ha), a w jej skład wchodzą także dwa rezerwaty: Torfowisko Gogulec (5,29 ha) i Śnieżycowy Jar (2,89 ha).
Dąbrowy Krotoszyńskie (powierzchnia 34.225 ha). Dąbrowy Krotoszyńskie, na pograniczu powiatów krotoszyńskiego i ostrowskiego, porastają zachodnią część Wysoczyzny Kaliskiej, w południowej Wielkopolsce, zwanej "Płytą Krotoszyńską".
Tworzą je trzy zespoły naturalnych, urozmaiconych dąbrów świetlistych ze starodrzewiem (dąb szypułkowy, dąb bezszypułkowy, grab zwyczajny, leszczyna pospolita, częściowo przemieszanych z nowymi nasadzeniami sosny i innych drzew). Głównym celem ostoi jest ochrona największego w Europie zwartego kompleksu lasów dębowych, w których tutejsze dęby osiągają 40 m wysokości. Dębom szypułkowym towarzyszą buki, graby, klony, jarzęby, wiązy i jesiony, a na terenie ostoi rośnie ponad 850 gatunków roślin, w tym liczne gatunki roślin rzadkich i ginących..
Najżyźniejsze siedliska leśne Płyty Krotoszyńskiej porasta grąd środkowoeuropejski (przy wschodnich kresach swego zasięgu), a w najwilgotniejszych zagłębieniach - łęg olszowy i wiązowo-jesionowy. Na granicy swojego zasięgu wykształca się także uboga buczyna niżowa. Wśród roślinności nieleśnej na szczególną uwagę zasługują zbiorowiska torfowisk niskich (szuwary) i przejściowych objętych ochroną w rezerwacie "Mszar Bogdaniec", a także zmiennowilgotne łąki trzęślicowe, spotykane w okolicach Chwaliszewa i Odolanowa.
Ostoja objęta ochroną NATURA 2000 w dużej mierze znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu - Dąbrowy Krotoszyńskie, z 6 rezerwatami: Baszków (3,6 ha), Buczyna Helenopol (42,0 ha), Dąbrowa Smoszew (9,8 ha), Dąbrowa koło Biadek Krotoszyńskich (16,6 ha), Miejski Bór (29,2 ha), Mszar Bogdaniec (22,0 ha).
Dąbrowy Obrzyckie (powierzchnia 885 ha) porastają teren na wschód od Obrzycka. Od południa ogranicza je dolina Samy, od północy Warta, a od wschodu droga łącząca Brączewo z Kobylnikami.
Ostoja obejmuje głównie lasy dębowe - dąbrowy acidofilne (tzn. najlepiej rozwijające się w środowisku kwaśnym) oraz bardzo cenne dąbrowy świetliste. Tylko w dolinach, tam gdzie jest wystarczająco wilgotno, występuje roślinność łąkowo-szuwarowa i wodna. Na obrzeżach dolin spotkać można lasy grądowe.
Większość obszaru, poza rezerwatem Świetlista Dąbrowa (79,86 ha), nie jest dodatkowo chroniona.