Kopanki (powierzchnia 0,53 ha) Ostoja obejmuje ponad stuletni budynek Szkoły Podstawowej w Kopankach koło Opalenicy, na strychu którego znajduje się kolonia rozrodcza nocka dużego - jednego z największych krajowych gatunków nietoperzy. W roku 1999 utworzono tu udostępnione do zwiedzania Obserwatorium Nietoperzy "Batmanówka", które umożliwia obserwację zwierząt bez ich płoszenia. Zwierzęta można oglądać przez przezroczystą, plastikową kopułę – nietoperze wiszą nad nią.
Obszar nie jest dodatkowo chroniony.
Ostoja nad Baryczą (powierzchnia 82.026, 4 ha). Ostoja obejmuje rozległe, bagniste obniżenie doliny Baryczy i jej dopływów. W jej południowo-zachodniej części wznoszą się zalesione, morenowe Wzgórza Twardogórskie. Najwyższe z nich, Wzgórze Joanny (219 m n.p.m.), dominuje nad całą doliną Baryczy. Ostoja obejmuje łąki zalewowe, stawy rybne, pola uprawne i lasy, a o jej specyfice decyduje bogata sieć hydrograficzna z licznymi kanałami, strumieniami, rowami, stawami i mokradłami.
W pobliżu akwenów zachowały się cenne fragmenty łęgów i olsów, a na wyżej położonych terenach - buczyny i grądy. Uboższe siedliska porastają bory sosnowe i bory mieszane. Większe lasy znajdują się w zachodniej części doliny - Lasy Milickie oraz wschodniej - Lasy Ostrzeszowskie.
Ostoja leży w granicach Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy (87.040 ha), na terenie którego znajdują się rezerwaty: Stawy Milickie (5324,31 ha), Radziądz (6,83 ha), Olszyny Niezgodzkie (74,28 ha), Wzgórze Joanny (24,23 ha), Wydymacz (45,93 ha). Fragment obszaru ostoi należy do Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasy Rychtalskie.
Ostoja Nadwarciańska (powierzchnia 26.653 ha). Ostoja leży we wschodniej części Wielkopolski, obejmując fragment doliny Środkowej Warty. Terasa zalewowa Warty osiąga tu miejscami ponad 4 km szerokości, a dzięki swej różnorodności roślinnej jest dobrym siedliskiem dla wielu gatunków zwierząt, w szczególności ptaków.
Strefa zalewów nadal obejmuje większość terenów ostoi, tworząc okresowe rozlewiska siegające kilku tysięcy hektarów. Rozlewiska powstają głównie wiosną, w okresie roztopów, a nieregularnie występują także latem. Tutejsza szata roślinna ma charakter półnaturalny i naturalny. Można tu spotkać fragmenty ginących w Europie łęgów wierzbowych, ale także wiklin nadrzecznych. Na obrzeżach doliny rosną olsy porzeczkowe i łęgi jesionowo-olszowe, a także nadrzeczne łęgi jesionowo-wiązowe. Od kilkuset lat największe przestrzenie zajmują wilgotne łąki i pastwiska (wykorzystywane przez miejscowych rolników) oraz szuwary.
Piaszczyste wydmy porastają lasy sosnowe, a w zagłębieniach bezodpływowych, w obrębie terasy wydmowej, występują też torfowiska przejściowe.
Ostoja rozciaga się na terenach Nadwarciańskiego Parku Krajobrazowego, Powidzko-Bienieszewskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, Pyzdrskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu oraz Obszaru Chronionego Krajobrazu Szwajcaria Żerkowska.
Ostoja Wielkopolska (powierzchnia 8427 ha). Ostoja zajmuje faliste i pagórkowate tereny na lewym brzegu Warty, w większości na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego. Występuje tu typowy krajobraz polodowcowy z wydmami, rynnami, licznymi głazami narzutowymi i 12 jeziorami polodowcowymi (m.in. Budzyńskie, Góreckie, Skrzynka, Kociołek). Z wyjątkiem dystroficznego jeziora Skrzynka, wszystkie pozostałe są jeziorami eutroficznymi. Na terenie ostoi znajdują się także łąki, w tym najpiękniejsze - trzęślicowe i pełnikowe. W północno-zachodniej części ostoi, w pobliżu Jeziora Wielkomiejskiego rozciąga się cenny kompleks łąkowo-torfowiskowy, na kredzie jeziornej, z roślinnością kalcyfilną. Większą część obszaru porastają lasy sosnowe (70%) z domieszką dębu, świerka, brzozy, grabu i lipy.
