Są to tereny objęte ochroną ze względu na wyróżnianie się walorami przyrodniczymi, krajobrazowymi i kulturowymi oraz zróżnicowanymi ekosystemami, odznaczającymi się niewielkim stopniem zniekształcenia środowiska przyrodniczego, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z masową turystyką i wypoczynkiem lub istniejące albo odtwarzane korytarze ekologiczne. Od parków krajobrazowych różnią się większą dopuszczalnością działań gospodarczych, które ogranicza jedynie konieczność zachowania w równowadze istniejących walorów.

Wyznaczanie obszarów chronionego krajobrazu następuje uchwałą sejmiku wojewódzkiego. Obszary chronionego krajobrazu wraz z parkami narodowymi, rezerwatami przyrody oraz parkami krajobrazowymi stanowią elementy składowe tzw. krajowego systemu obszarów chronionych. Odgrywają one zatem ważną rolę w przestrzennym układzie form ochrony przyrody. Na terenie województwa wielkopolskiego wyznaczono 32 obszary chronionego krajobrazu, zajmujące łącznie powierzchnię ponad 900 tys. ha. Jako przykłady można wymienić następujące obszary: „Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy”, „Dolina Łobżonki i Bory Kujańskie”, „Dolina Noteci”, „Puszcza nad Drawą”, „Puszcza Notecka”, „Powidzko-Bieniszewski”, „Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska”, „Dąbrowy Krotoszyńskie i Baszków-Rochy”, „Biedrusko”, „Bagna Średzkie” i „Pawłowicko-Sobocki Obszar Chronionego Krajobrazu”.