Kościół klasztorny benedyktynów pw. Narodzenia NMP w Lubiniu

dział:

Katalog obiektów

komentarze: 1 (zobacz)

Kościół klasztorny benedyktynów pw. Narodzenia NMP w Lubiniu

LUBIŃ

Wieś położona około 13 km na północny zachód od Gostynia, przy drodze do Kościana.

Klasztor Benedyktynów

Benedyktyni zostali sprowadzeni do Lubinia ok. 1070 r., prawdopodobnie przez Bolesława Śmiałego. Przybyli z opactwa w Leodium (obecnie Liège w Belgii). Rozpoczęto wówczas budowę monumentalnej trójnawowej świątyni o długości 50 m i szerokości 34 m. Budowa została przerwana w nieznanych okolicznościach, jej pozostałością są dziś kamienne fundamenty i fragmenty murów. Pół wieku później wzniesiono z kamienia mniejszą, jednonawową świątynię i przylegający do niej budynek klasztorny. Na początku XIII w. dobudowano do północnej ściany prezbiterium kaplicę grobową. Według tradycji pochowany w niej został książę Władysław Laskonogi. Podczas przebudowy w 1. poł. XV w. gotycki charakter uzyskało prezbiterium, przekształcono wówczas także przylegającą doń kaplicę grobową. Gotycka przebudowa nawy i wieży nastąpiła ok. 1530 r. Wtedy też rozbudowano budynek klasztorny. Gruntowny remont wieży, połączony z założeniem nowego hełmu, przeprowadzono w latach 1643-46. Pojawiające się pęknięcia murów wieży spowodowały, że później jeszcze kilkakrotnie poddawana była ona zabiegom remontowym. W 1834 r. władze pruskie zlikwidowały klasztor. Bogate zbiory biblioteczne wywieziono do Berlina. W 1847 r. dokonano rozbiórki większej części budynku klasztornego. Benedyktyni wrócili do Lubinia w 1923 roku.

Klasztor, będący dziś samodzielnym przeoratem, należy do benedyktyńskiej Kongregacji Zwiastowania.

Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Panny Maryi jest budynkiem jednonawowym, wzniesionym na planie krzyża, z prostokątnym prezbiterium i dwoma kaplicami (od północy św. Benedykta i od południa Matki Boskiej Różańcowej) tworzącymi transept. Środkową część transeptu kryje sklepienie kopulaste, przestrzenie tworzące ramiona krzyża przykrywają sklepienia żaglaste. Na ścianach i sklepieniach znajduje się barokowa polichromia figuralna z 1. poł. XVIII w. Z tego samego czasu pochodzi bogata dekoracja stiukowa. Niezwykle bogate jest barokowe i rokokowe wyposażenie wnętrza. W przylegającej do prezbiterium niewielkiej kaplicy Pana Jezusa znajduje się barokowy nagrobek Sługi Bożego Bernarda z Wąbrzeźna.

Budynek klasztorny przylega do kościoła od strony północnej. Na dziedzińcu, otoczonym murem z końca XVIII w., rośnie największy w Wielkopolsce kasztanowiec.

W styczniu 2010 r. klasztor został wpisany na listę pomników historii.

Zakon Mnichów Reguły św. Benedykta (OSB) powstał na początku VI w. we Włoszech. Jego założycielem był św. Benedykt (480-ok. 550), który pierwsze klasztory utworzył w okolicach Subiaco (w górach na wschód od Rzymu) i na Monte Cassino, gdzie napisał regułę zakonu. Wzrost znaczenia zakonu nastąpił w X i XI stuleciu, w czasie wielkiej reformy Kościoła. W klasztorach związanych z opactwem w Cluny w Burgundii pojawiły się nowe gałęzie, wśród nich najbardziej znane, do dziś istniejące zakony cystersów i kamedułów. W 1893 r., z polecenia papieża Leona XIII, powstała w Rzymie federacja kongregacji benedyktyńskich, na czele której stanął opat prymas. Benedyktyni wnieśli ogromny wkład w rozwój chrześcijaństwa w Polsce, zwłaszcza w XI stuleciu. Benedyktynami byli pierwsi polscy święci (Pięciu Braci Męczenników), z tego zakonu wywodził się św. Wojciech i jego przyrodni brat, pierwszy arcybiskup gnieźnieński, Radzim Gaudenty. Strojem benedyktynów jest czarna tunika przepasana skórzanym pasem, nakryta czarnym szkaplerzem z kapturem.

Wokół klasztoru prowadzi trasa bezobsługowej, edukacyjnej gry terenowej Quest Opactwo benedyktynów w Lubiniu.

Film o zespole klasztornym w Lubiniu jako pomniku historii

Więcej:
lubin.benedyktyni.pl