W średniowiecznej Europie zachodniej  wykształciła się specyficzna kultura zadośćuczynienia za popełnione najcięższe zbrodnie. W ramach pokuty za odebrania życia człowiekowi skruszony zabójca stawiał kamienny krzyż.  Zazwyczaj w miejscu popełnionego czynu. Był to ostatni etap ekspiacji Warunkiem do zalecenia tego rodzaju kary były zawierane z rodziną ofiary stosowne traktaty pokutne.

W Polsce obyczaj ten funkcjonował  od XIV aż do  XIX wieku. W kraju zachowało się ponad 600 krzyży pokutnych. Najwięcej na Dolnym Śląsku. Alternatywą dla krzyży były kapliczki pokutne.

W Wielkopolsce zachowały się dwa krzyże i jedna kapliczka pokutna. Jeden z krzyży wmurowano w  ścianę kościoła pw. św. Bartłomieja w Koninie. Drugi wolnostojący we wsi Konary w powiecie rawickim.

Kapliczka pokutna przeniesiona po renowacji do wsi Stare Oborzyska pochodzi z XVI wieku. Została wykonana przez zabójcę poznańskiego burmistrza - Stanisława Czaplę. Kapliczka została wykonana z piaskowca o wysokości 265 cm. Na górnym jej członie zwieńczonym daszkiem  został wykuty relief z Chrystusem ukrzyżowanym.  Poniżej zamieszczono napis częściowo po niemiecku, polsku i łacinie: "Chrystus jest moim życiem, śmierć jest moją nagrodą, mordowannie dnia 2 kwietnia 1597".