Poetka i tłumaczka. Urodziła się w 1892 r. w Wilnie. Studiowała filologię polską i angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie międzywojennym pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie, w latach 1926-36 była osobistą sekretarką Józefa Piłsudskiego.
W czasie II wojny światowej przebywała w Rumunii, do Polski wróciła w 1947 r. osiadając na stałe w Poznaniu. Debiutowała w 1905 r., a pierwszy tomik poezji Ikarowe loty wydała w 1911 r. Wyrazem uznania dla jej twórczości w okresie międzywojennym było m.in. przyznanie Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury.
W okresie pobytu w Poznaniu wydała kilka tomików wierszy, m.in. Trazymeński zając, Księga dygresji (1968) oraz tom dramatów Rzeczy sceniczne (1969). Przełożyła na język polski m.in. Don Carlosa F. Schillera, Egmonta J. W Goethego, Annę Kareninę L. Tołstoja, Obietnicę F. Dürrenmatta. Zmarła w 1983 r. w Poznaniu, pochowana została na warszawskich Powązkach. Jej dawne mieszkanie przy ul. Gajowej 4 w Poznaniu zamieniono w 1984 r. na Mieszkanie-Pracownię Kazimiery Iłlakowiczówny, zaś trwałym dowodem związków poetki z Poznaniem jest przyznawana od 1983 r. nagroda jej imienia.
Więcej:
Ratajczak Józef, Lekcje u Iłłakowiczówny (szkice, wspomnienia, listy i wiersze), Poznań 1986.
