POZNAŃ

Miasto położone w środkowej Wielkopolsce nad rzeką Wartą, stolica województwa i regionu. Miejsce, w którym zaczęła się historia naszego państwa, gdzie powstała pierwsza katolicka świątynia na ziemiach polskich, a Mieszko I przyjął chrzest. Poznań to miasto Międzynarodowych Targów Poznańskich, na terenie których w 1929 r. miała miejsce największa impreza targowa w dziejach Polski.  To również miasto wielkiej muzyki, gdzie odbywają się Międzynarodowe Konkursy Skrzypcowe im. Henryka Wieniawskiego i gdzie śpiewają Poznańskie Słowiki. To jeden z największych w kraju ośrodków akademickich – każdego roku studiuje tu ponad 100 tys. osób. To wreszcie miasto, gdzie żywe są regionalne tradycje i zwyczaje, z gwarą w wykonaniu Starego Marycha i poznańską pyrą. Poznań to miasto, którego oblicza nie da się poznać w ciągu kilku godzin. Żeby je poznać trzeba zostać na dłużej. Ważny punkt na Szlaku Piastowskim.

Historia
Pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Poznania sięgają okresu ok. 8 tys. lat p.n.e. Jednak historia miasta w potocznym rozumieniu rozpoczęła się w IX w, kiedy na jednej z kilku wysp leżących w widłach Warty i Cybiny powstał niewielki gródek broniący przeprawy przez rzekę. To właśnie miejsce wybrał książę Mieszko I na swój gród, do którego sprowadził czeską żonę – Dobrawę, tutaj przyjął chrzest, tu wreszcie założył pierwsze na ziemiach polskich biskupstwo. Dlatego właśnie możemy powiedzieć, że tu, na Ostrowie Tumskim w Poznaniu zaczęła się Polska.
Pomyślny rozwój grodu przerwał najazd czeskiego księcia Brzetysława w 1038 r. Zniszczenia w obrębie całej Wielkopolski były tak duże, że Kazimierz Odnowiciel przeniósł stolicę młodego państwa do Krakowa. Tymczasem nastał okres rozbicia dzielnicowego, który dla Poznania okazał się korzystny. W 1253 r. dwaj bracia Przemysł I i Bolesław Pobożny wzorując się na prawie magdeburskim lokowali nowe miasto na lewym brzegu Warty. Wytyczono kwadratowy rynek, z odbiegającymi od niego dwunastoma ulicami, tworzącymi regularny, szachownicowy układ, czytelny do dnia dzisiejszego w układzie Starego Miasta. Ambicje zjednoczenia ziem polskich przez Przemysła II zaowocowały wzniesieniem w Poznaniu zamku królewskiego. Okres panowania Przemysła II był niezwykle krótki (od koronacji do śmierci minęło niespełna 7 miesięcy), jednakże dzięki niemu zachował się w Poznaniu odcisk pierwszej królewskiej pieczęci z polskim godłem.
Kolejny okres rozwoju miasta przypada na lata panowania Władysława Jagiełły, od którego miasto otrzymało w 1384 r. prawo składu Dzięki niemu wszyscy kupcy zmierzający szlakiem handlowym do Wilna czy Moskwy mieli obowiązek zatrzymać się tutaj i wystawić swoje towary na sprzedaż. Nastał najlepszy okres w dziejach miasta. Ściągali tutaj rzemieślnicy i kupcy, powstawały nowe zgromadzenia zakonne, do sanktuarium Bożego Ciała przybywali liczni pielgrzymi. Na Ostrowie Tumskim biskup Jan Lubrański założył pierwszą na ziemiach polskich szkołę wyższą kształcącą w duchu humanizmu. Tutaj uczyły się tak wybitne postacie jak Klemens Janicki, czy Jan Śniadecki.  Na wiele lat osiadł w mieście wybitny lekarz królewskiej rodziny Józef Struś, który zapisał się w historii medycyny pierwszą pracą o tętnie. Po wielkim pożarze miasta w 1536 r. odbudowano poznański ratusz w nowym stylu, który od tej pory zyskał miano najpiękniejszej renesansowej budowli na północ od Alp.