Miasto położone nad rzeką Wartą. Stolica Wielkopolski, województwa wielkopolskiego i archidiecezji poznańskiej. Ważny punkt na Szlaku Piastowskim.
Zgodnie z planem zagospodarowania terenów pofortecznych sporządzonych przez niemieckiego architekta i urbanistę Josepha Stübbena, w 1905 r. przystąpiono do budowy ostatniej w Europie rezydencji cesarskiej. Zamek został zaprojektowany przez Franza Schwechtena w stylu neoromańskim. Miał sprawiać wrażenie budowli świadczącej o tysiącletnim panowaniu Niemiec na tych terenach. Mury olicowano piaskowcową płytą, wprowadzając do wystroju wiele elementów dekoracyjnej kamieniarki zaczerpniętych z romańskich budowli z południowej i zachodniej Europy. Uważnego obserwatora mogą zadziwić elementy zaczerpnięte z baśni braci Grimm. Od strony alei Niepodległości można znaleźć wilka i Czerwonego Kapturka, od strony ul. Kościuszki balkon podtrzymują postacie Jasia i Małgosi.
Kiedy trwały prace budowlane, codziennie przychodził na plac budowy polski chłop z podpoznańskiej wsi i z wielkim zaangażowaniem poganiał robotników. Dziwiło to inspektora nadzorującego budowę tak dalece, że w końcu zapytał chłopa o powód jego gorliwości. Ten odpowiedział, że istnieje przepowiednia, która mówi: że kiedy w Poznaniu zamek cesarski stanie, to wolna Polska zmartwychwstanie. Na spełnienie przepowiedni nie trzeba było długo czekać...
W zamku precyzyjnie wydzielono przestrzenie przeznaczone dla cesarskiej rodziny, gości i służby. Wejście z którego mogła korzystać tylko cesarska para znajdowało się w wieży. Tutaj znajdowała się również prywatna kaplica wybudowana z funduszy Wilhelma II. Była ona wzorowana na Capella Palatina w Palermo. Nie zachowała się ona do naszych czasów, gdyż w czasie II wojny światowej zniszczono ją urządzając tam prywatny gabinet namiestnika Kraju Warty Artura Greisera.
Apartamenty prywatne cesarskiej rodziny znajdowały się w zachodniej części zamku, natomiast w części wschodniej urządzono Salę Tronową. Na wewnętrznym dziedzińcu (można się tam dostać od strony ul. Kościuszki lub od strony parku) znajduje się fontanna wzorowana na fontannie lwów z Alhambry oraz kilka postaci ze współczesnej grupy rzeźbiarskiej Nierozpoznani Magdaleny Abakanowicz (całą kompozycję można zobaczyć na poznańskiej cytadeli).
W swojej nowej rezydencji cesarz był zaledwie dwa razy. Pierwszy raz na otwarciu zamku w 1910 r. i trzy lata później.
Po odzyskaniu niepodległości umieszczono w zamku apartamenty prezydenta II Rzeczpospolitej. Znalazł tu również siedzibę Uniwersytet Poznański. To właśnie tutaj w podziemiach zamku uczęszczali na tajny kurs kryptologiczny trzej wybitni studenci matematyki: Marian Rejewski, Jerzy Różycki i Henryk Zygalski, którym udało się rozszyfrować tajny szyfr Enigma. Przed wejściem do zamku w 2007 r. ustawiono obelisk upamiętniający młodych kryptologów.
Wiele elementów pierwotnego wyposażenia zamku zostało zniszczonych w czasie II wojny światowej, kiedy zastąpiono je elementami w tzw. stylu Trzeciej Rzeszy. Co ciekawe, wiele z tych elementów zachowało się do dnia dzisiejszego. Po II wojnie światowej na fali likwidacji wszystkich „pamiątek” po okupancie dążono do rozebrania zamku. Zwyciężył jednak poznański pragmatyzm i budowlę przeznaczono na siedzibę urzędów, zadowalając się jedynie obniżeniem wieży o ok. 30 m.
Obecnie znajduje się tu Centrum Kultury Zamek, które jest organizatorem wielu uznanych imprez kulturalnych. To właśnie tutaj ma miejsce przekazanie kluczy do miasta legendarnemu św. Marcinowi w dniu 11 listopada. Jest to sygnałem do rozpoczęcia zabawy, w której biorą udział mieszkańcy miasta oraz coraz częściej przyjeżdżający specjalnie na tą uroczystość goście z różnych zakątków Polski. Zabawie towarzyszy kiermasz na którym można kupić słynne świętomarcińskie rogale.
Więcej:
www.zamek.poznan.pl
Adres:
Centrum Kultury "Zamek"
ul. Św. Marcin 80/82
61-809 Poznań
tel. 061 646 52 00
