Generał i działacz polityczny. Urodził się w 1739 r. w Wielkopolsce. W 1768 r. rozpoczął służbę wojskową w I Wielkopolskiej Brygadzie Kawalerii i uczestniczył w konfederacji barskiej.

Od 1786 r. był posłem, uczestnikiem Sejmu Czteroletniego. W 1792 r. został brygadierem, rok później walczył pod Gnieznem z wojskami pruskimi. W 1793 r. przystąpił do sprzysiężenia powstańczego, w połowie marca 1794 r., sprzeciwiając się redukcji wojska polskiego, rozpoczął słynny marsz z Ostrołęki na Kraków, co przyspieszyło wybuch Insurekcji Kościuszkowskiej.

Po bitwie pod Racławicami (4 IV 1794 r.) awansował na generała; ranny w bitwie pod Szczekocinami (6 VI 1794 r.), w lipcu walczył w obronie stolicy, we wrześniu wyruszył z korpusem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego do Wielkopolski. Po upadku Powstania Kościuszkowskiego więziony przez Prusaków. Po uwolnieniu osiadł na wsi w Borowem nad Pilicą, gdzie zmarł w 1804 r. Pochowany został przy kościele w pobliskim Przybyszewie.